Καλτσοποντικάκια

Η κυρία Βερενίκη τους διάβασε την ιστορία για τον ποντικό του αγρού και τον ποντικό της πόλης.

Νικόλας: Κυρία να ζωντανέψουμε τα ποντικάκια;

Κυρία Βερενίκη: Μα και βέβαια αλλά πως;

Πέτρος: Η μαμά μου έδωσε σήμερα τα πράγματα που δεν χρειαζόμαστε σπίτι. Να δούμε αν υπάρχει κάποιος θησαυρός εδώ;

Η κυρία Βερενίκη έλεγε κατά καιρούς στις μητέρες των παιδιών να μαζεύουν τα άχρηστα πράγματα από το σπίτι να τα βάζουν στο σεντούκι των θησαυρών και να τα φέρνουν στο σχολείο . Έτσι τα αντικείμενα που ήταν για πέταμα έπαιρναν μια άλλη μορφή και χρήση. Τα παιδιά μάθαιναν στην ανακύκλωση και δημιουργούνταν ένα σωρό ωραία πράγματα.

Ο Πέτρος άνοιξε το κουτί με τους θησαυρούς του. Η Πηνελόπη ξεχώρισε από μέσα μια όμορφη κάλτσα.

Πέτρος: Η μαμά, όταν οι κάλτσες δεν μας χωράνε, τις πετάει.  Σήμερα, είπε, να την βάλει στο κουτί των θησαυρών μου.

Κυρία Βερενίκη: Μμμμ! Ωραία ιδέα θα φτιάξουμε ποντικάκια από κάλτσες!

Τα παιδιά γέμισαν την κάλτσα με χαρτιά ή άλλα πανιά που δεν τα χρειάζονταν, την έδεσαν στην άκρη. Της έβαλαν και φιόγκο!

Τα αυτάκια

Τα ματάκια και τα μουστάκια

Κι έτοιμο το ποντικάκι μας.

Αποφάσισαν να παίξουν το παιδικό τραγουδάκι στο κουκλοθέατρο Το Ντίλι ντίλι.

Έτσι έφτιαξαν και γάτες από κάλτσες και σκύλους. Και όποιο άλλο ζωάκι ήθελαν.