Το κρυφό σχολειό

Απ έξω μαυροφόρα απελπισιά

Πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι!

Η μάνα βγαίνει και κοιτάζει τον δρόμο. Ρίχνει ένα βλέμμα στον ουρανό. Τα αστέρια φάνηκαν λευκά φαναράκια στο μαβί του φουστάνι. Σε λίγο θα βγει κι η σελήνη να αρχίσει το ταξίδι της.

Μάνα: Παιδιά μου, ήρθε η ώρα ξεκινάτε.

Λενιώ: Πάμε Σταύρο, θα μας περιμένουν τα άλλα παιδιά στην πλατεία. Ο παππούλης θα είναι μέσα στην εκκλησιά, να μας μάθει γράμματα.

Σταύρος: Εγώ σκιάζομαι, να πάω στην πλατεία. Θα είναι ο Αγάς με την χατζάρα του!

Λενιώ: Δεν θα μας δει! Θυμάσαι χτες, τι παιχνίδι του σκαρώσαμε; Πάμε.

Σταύρος: Θα κάτσω εδώ, να κάνω παρέα στην μάνα.

Μάνα: Όχι, παιδί μου Σταύρο. Εκεί πρέπει να πας, στην εκκλησιά. Να ακούσεις το μάθημα απ΄ τον παππούλη.

Μάθε παιδί μου γράμματα

να γίνεις το ξεφτέρι

να μην φοβούμαστε εχθρό,

Τούρκο σ αυτά τα μέρη!

Λενιώ: Αχ! βρε μανούλα, πάνε τόσα χρόνια που δεν έχουμε τίποτα δικό μας. Ούτε πατρίδα, ούτε σπίτι! Μας τα πήραν όλα οι ξένοι!

Μάνα: Μην νοιάζεστε παιδιά μου, έχετε ελπίδα Στον Θεό και πίστη και όπως έλεγε η γιαγιά μου:

πάλι με χρόνια με καιρούς

πάλι δικά μας θα ΄ναι.

Λενιώ: Μακάρι μανούλα!

Η Λενιώ σηκώνεται και φεύγει. Από πίσω της ακολουθεί κι ο Σταύρος.

Λενιώ: Κοίτα Σταύρο, φάνηκε το φεγγαράκι. Ας αρχίσουμε το τραγούδι.

Φεγγαράκι μου λαμπρό.

Φέγγε μου να περπατώ.

Να πηγαίνω στο σχολειό.

Να μαθαίνω γράμματα,

Γράμματα σπουδάματα,

Του Θεού τα πράματα.

Το τραγούδι τους όμως ξαφνικά σταματάει γιατί μπροστά τους παρουσιάστηκε ο Αγάς. Τούρκος σκληρός που δε άφηνε κανέναν να κυκλοφορεί τις νύχτες στους δρόμους.

Αγάς: Επ τι κάνετε εσείς εδώ ορέ μικρά;

Λενιώ: Να Αγά μου,  ο αδερφός μου ο Σταύρος ήθελε να δει πόσο λαμπερό είναι το φεγγάρι σήμερα και βγήκαμε έξω να το δούμε.

Αγάς: Δεν σας είπα εγώ μωρέ, να μην ξεμυτάτε από τα σπίτια σας, την νύχτα;

Λενιώ: Μόνο το φεγγαράκι να δούμε.

Αγάς: Βρε μπας με κοροϊδεύετε;

Σταύρος: Όχι, Αγά μου, εμείς; Για πιο λόγο; Θα δούμε ήσυχα ήσυχα το φεγγαράκι και μετά θα πάμε πάλι στο κρεβατάκι μας.

Αγάς: Α καλά. Εγώ φεύγω τώρα κι εσείς να πάτε γρήγορα σπίτι. Το είδατε  το φεγγάρι, τελείωσε!

Λενιώ: Ναι ναι θα πάμε ! θα πάμε!

Ο Αγάς φεύγει από την μια μεριά και τα παιδιά ξεκινούν να φύγουν από την άλλη, μα ξαφνικά ο Αγάς ξαναφωνάζει:

Αγάς: Δεν πιστεύω, να πάτε στο σχολείο που είναι στην παλιά την εκκλησιά;

Σταύρος: ( λαχανιασμένα) Όχι Αγά μου, εμείς στην εκκλησιά; Τι να κάνουμε; Πάσχα δεν έχουμε, έχουμε Λενιώ;

Αγάς: Προσέξτε καλά χαϊβάνια! Μη και σας πιάσω έξω από την εκκλησιά θα σας τα κόψω τα πόδια!

Σταύρος: Δεν μπορούμε να πάμε τώρα στην εκκλησιά! Πάμε σπίτι γρήγορα, το έλεγα εγώ ότι κάτι θα πάθουμε!

Λενιώ: Τι φοβάσαι αδερφούλη, μήπως μας κάνει κακό ο Αγάς; Όχι αυτός δεν είναι ικανός, να κάνει κάτι τέτοιο, να κοίτα ποιος έρχεται ο Κατσαντώνης ο κλέφτης.

Σταύρος: Πάμε να φύγουμε, θα μα ς κάνει κακό, είναι κλέφτης!

Λενιώ: Βρε κουτέ! Κλέφτης λέγεται γιατί έχει φύγει από το σπίτι του και έχει ανέβει στο βουνό ,κυνηγά του Τούρκους. Μαζεύει φαγητά και άλλα αγαθά και τα δίνεις τους φτωχούς και πεινασμένους. Πολεμά για την λευτεριά!

Κατσαντώνης: Τι κάνετε εσείς εδώ; Δεν φοβόσαστε, μικρά παιδάκια;

Σταύρος: Λιγάκι!

Κατσαντώνης: Φοβούνται βρε οι Έλληνες;

Λενιώ: Όχι δεν φοβούνται! Πριν από λίγο τον ξεγελάσαμε τον Αγά!

Κατσαντώνης: Μπράβο παιδιά μου, είστε άξια! Μα να μην ξεχνάτε τούτο, για να λευτερωθεί τούτος ο τόπος πρέπει όλοι να πολεμήσουμε.

Σταύρος: Εγώ είμαι μικρός, δεν μπορώ να κρατήσω το καριοφίλι.

Κατσαντώνης: Εσύ, παλικάρι μου, ας είσαι μικρός θα μάθεις γράμματα και θα τους νικήσεις αλλιώς τους εχθρούς.

Λενιώ: Για αυτό κάθε βράδυ πάμε στην εκκλησιά, στο κρυφό σχολειό, μαθαίνουμε για την πατρίδα και την λευτεριά.

Κατσαντώνης: Χαίρομαι για σας ορέ παιδόπουλα! Πάτε και τώρα ξέρω πως:

Η λευτεριά σαν  της αυγής

το φεγγοβόλο αστέρι

Της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει.

_________________________________________

Η ιστορία μας είναι εικονογραφημένη με πίνακες Ελλήνων ζωγράφων με θέμα την ελληνική επανάσταση του 1821. Οι συλλογές που υπάρχουν είναι πολλές. Μπορείτε να δείξετε στα παιδιά όλη την ιστορία μέσα από τους πίνακες και στην συνέχεια εκείνα μπορούν να δημιουργήσουν τους δικούς τους. Το μικρό θεατρικό δρώμενο είναι εμπνευσμένο από το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη "το κρυφό σχολειό".

Στείλτε μας τις ιδέες σας και τις δημιουργίες σας. Τα σχόλιά σας θα ήταν πολύ ωφέλιμα για τις δημιουργίες μας. 

Μην διστάζετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.