ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ανάσταση

Χαίρετε και αγαλλιάσθε 

τι ο μισθός υμών πολύς 

εν τοις ουρανοίς.

Στεκόμουν στον μεγάλο λίθο. Είχε ξημερώσει, ήταν μια χαρούμενη ανοιξιάτικη ημέρα. Θα έφερνα στους ανθρώπους το πιο χαρμόσυνο μήνυμα, το μήνυμα 

της ανάστασης Του.

Τις είδα να έρχονται από μακριά. Μαυροφορεμένες, γεμάτες αγωνία κρατούσαν στα χέρια τους μικρά αλαβάστρινα δοχεία.

Προχώρησαν προς το κενό μνημείο. Άκουγα τις ομιλίες τους.

-Ποιός θα μετακινήσει την μεγάλη πέτρα; 

-Πιστεύω να μας βοηθήσουν οι στρατιώτες, Μαρία. Άλλωστε δεν μπορούν να μας αρνηθούν, πρόκειται για έθιμο της πατρίδας μας. Είναι τρεις ημέρες νεκρός ο Διδάσκαλος. Πρέπει να αλείψουμε το σώμα του με μύρα.

Η Μαρία η Μαγδαληνή προχώρησε πιο μπροστά. Τότε με είδε να κάθομαι πάνω στον βράχο. Με κοίταξε με απορία. 

-Γιατί ζητάτε  Τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς; την ρώτησα.

Η κοπέλα με κοίταξε περίεργα, σαν να μην ένιωθε τι ακριβώς της έλεγα.

ζητάτε τον Ιησού τον Ναζωραίο; Την ξαναρώτησα.

-Ναι, πάμε να μυρώσουμε σώμα του, μου απάντησε με σιγανή φωνή. 

-Αναστήθηκε, να κοιτάξτε και τον τάφο .

-Πηγαίνετε να το αναγγείλετε στους μαθητές του και στον Πέτρο.

Η κοπέλα έτρεξε βιαστικά μέσα στο μνημείο. Βγήκε κρατώντας τα εντάφια σπάργανα

-Αναστήθηκε! Ο Ιησούς αναστήθηκε

Άρχισαν να τρέχουν προς την πόλη.

Η καρδιά τους χτυπούσε δυνατά μια από φόβο μιά από ανείπωτη χαρά.

Σταμάτησαν στην πρώτη χωρική που συνάντησαν

-Αναστήθηκε!  Αναστήθηκε!

-Μα τι λέτε; Πως είναι δυνατόν; τους απάντησε η γυναίκα που μόλις είχε φύγει απ το κοτέτσι της κρατώντας στο χέρι της ένα καλάθι με αυγά.

-Αναστήθηκε! Ξαναφώναξε η Μαρία το μνημείο ήταν κενό!

-    Μαρία Μαγδαληνή  αυτά δεν είναι δυνατόν να γίνουν στους

ανθρώπους. Συνέχισε η γυναίκα .

-Αν αναστήθηκε τότε τούτα τα αυγά που έχω στο καλάθι μου να γίνουν

 κόκκινα.

Η γυναίκα μετακίνησε το μαντήλι πάνω από το καλάθι. Όλα  τα αυγά ήταν κόκκινα

Οι κοπέλες έτρεχαν προς την πόλη και ήθελαν  όσο πιο γρήγορα να 

αναγγείλουν το χαρμόσυνο μήνυμα στους μαθητές: 

Χριστός Ανέστη