Η έννοια του χρόνου στην προσχολική αγωγή

Η έννοια του χρόνου στην προσχολική αγωγή.

Ο χρόνος και ειδικότερα «ο προσωπικός χρόνος» μετριέται με ό,τι

καταφέρνουμε ν’ αντιληφθούμε, να αναγνωρίσουμε, να βιώσουμε.  Πρόκειται

για μια αλληλουχία στιγμών, πράξης ή απραξίας, ζωντάνιας ή σιωπής,

μουσικής ή παύσης, που οδηγούν στην ανάπτυξη του ατόμου, στην εξέλιξη

της προσωπικότητας του,  στη διαμόρφωση μιας προσωπικής πορείας.

Η ικανότητα ενός παιδιού να κατανοεί το χρόνο (ώρα, εναλλαγές κ.λπ.)

είναι από τις βασικότερες δεξιότητες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της αντίληψης και σχετίζονται με τη μαθησιακή εξέλιξη, στα πρώτα σχολικά χρόνια.

 Πώς εξηγείται αυτό;

 Η αντίληψη του χρόνου, συνδέεται άμεσα με τον τομέα των μαθηματικών και γενικότερα, με την οργάνωση της σκέψης.

 Στην αρχή του νέου χρόνου πραγματοποιούμε διάφορες εξειδικευμένες δραστηριότητες στα πλαίσια μαθηματικών ή άλλων δραστηριοτήτων για την συγκεκριμένη έννοια βασισμένοι στην αρχή της επικαιρότητας.

Καθ όλη την διάρκεια του σχολικού έτους βρίσκουμε άπειρες ευκαιρίες να δομήσουμε στην νόηση του παιδιού την έννοια του χρόνου. Μα τούτη την χρονική στιγμή την θεωρούμε πιο κατάλληλη γιατί υπάρχει πολύ υλικό τόσο στις ελεύθερες ανακοινώσεις των παιδιών όσο και στην καθημερινότητα. Αλλάζουμε την ετικέτα του χρόνου του μήνα.

Υπάρχουν πολλές και ποικίλες δραστηριότητες πέραν των μαθηματικών που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά σ αυτή την έννοια.

Παράδειγμα:

  Μαγειρεύουμε

 Βάλτε εξαρχής όλα τα υλικά επάνω στον πάγκο/τραπέζι και προχωρήστε βήμα-βήμα. Όταν τελειώσετε ζητήστε του να περιγράψει όλη τη διαδικασία. Εξασκήστε το στο να χρησιμοποιεί τις έννοιες που θέλετε να αντιληφθεί.

Αν χρειαστεί, βγάλτε  φωτογραφίες από τα βασικά βήματα του μαγειρέματος για να τις βλέπει και να θυμάται τη σειρά των γεγονότων. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και μέσα από άλλες δραστηριότητες π.χ. εκδρομή, παιχνίδι στην παιδική χαρά, το φτιάξιμο ενός κάστρου στην άμμο κ.ά.

Όλα αυτά θα μας οδηγήσουν ώστε το παιδί να αποκτήσει τις εξής δεξιότητες:

α. ικανότητα να κατανοεί λέξεις που συνήθως χρησιμοποιούν οι μεγάλοι, για να καθορίσουν το χρόνο.
β. Η γνώση των διάφορων χρονικών διαστη­μάτων (μέρα, μήνας, έτος κλπ.).