Είκοσι
έξι χρόνια μπροστά από τα μάτια μου σαν να ήταν χτες…..
Νούλης 2001 |
Στο
θαυμαστό μονοπάτι του θεάτρου της κούκλας, διαβαίνουμε μόνοι, με συνεργάτες , με
ανθρώπους που το αγάπησαν πολύ ή λίγο δεν έχει σημασία.
Αρκεί
μόνο να το αγαπάς, το θέατρο της κούκλας, για να πορεύεσαι μαζί του;
Θεωρώ
πως θέλει ένα πάθος που πηγάζει απ την καρδιά, βουτά στο μυαλό για να έχει και
μια σταγόνα λογικής και μετά χάνεται πάλι στην γωνιά του «αδύνατου».
Δεν
είναι όμως τίποτα αδύνατον για το θέατρο της κούκλας. Είναι ένα μικρό σύμπαν
που όλα την ίδια στιγμή δημιουργούνται και καταστρέφονται. Την ίδια στιγμή
ζωντανεύουν και ύστερα περνούν σε μια μακαριότητα, ως την άλλη φορά.
Κλείνεις
τα μάτια και η ιδέα ξεπηδά στην σκέψη. Τα χέρια την πιάνουν και δημιουργούν.
Μια κούκλα ένα άψυχο ον, στην σκηνή πίσω στέκεται βουβή, η μουσική αρχίζει και…
αμέσως συντελείται το θαύμα! Η κούκλα ζωντανεύει, σαν να είναι εσύ κι εγώ με
φωνή, με κίνηση, με ιδιαιτερότητες.
Λεωνίδας 2006 |
Κάθε
μια κούκλα κι ένας ξεχωριστός χαρακτήρας.
Λάτρεψα
την κυρά Ξινή που την ονομάτισαν τα παιδιά σε μια παράσταση.
Λάτρεψα τον Μήτσο και τον Νιόνιο.
Παρουσιάστηκαν πρώτη φορά στους Μουσικούς της Βρέμης και με ακολούθησαν σε
αρκετά έργα.
ο γάμος της ποντικούλας 2008 |
Μπλέχτηκαν
κι άλλες τέχνες στο μονοπάτι της κούκλας.
Θέατρο
με ηθοποιό που ξεσηκώνει τα παιδιά και τα βάζει ίσα στην καρδιά της παράστασης,
τα κάνει ίδια με τους ήρωες που παίζουν πίσω από την σκηνή. Θέατρο με σκιές
πίσω απ τον μπερντέ που έκρυβαν μυστικά και έδιναν αυτή την ιδιαίτερη γοητεία
του θεάτρου σκιών.
Η
κούκλα έστεκε εκεί περιμένοντας να δράσει να μεταφέρει το πολυπόθητο μήνυμα ζωής.
‘Ένα
μήνυμα ζωής μέσα από την καρδιά μας, όλα αυτά τα χρόνια.
Μετρώ
τις παραστάσεις θαρρώ τα χάνω στις πρώτες εκατοντάδες, αυτό που μένει είναι η
χαρά που δώσαμε στα παιδιά. Ο σπόρος ζωής που φυτεύουμε στην καρδιά τους καθημερινά.
Κι
απλώνουμε τα φτερά μας και πετάμε παραστάσεις σε θέατρα, παραστάσεις με μικτή
τεχνική, εργαστήρι για παιδιά και ενήλικες.
Αυτή
η γνώση δεν θα περάσει στους άλλους;
Σεμινάρια και ημερίδες για
εκπαιδευτικούς για γονείς.
Θεματικές
εκθέσεις κούκλας.
‘Έκθεση
που δείχνει την κούκλα σαν έργο τέχνης
και σαν εκπαιδευτικό εργαλείο. Την βγάζει από τα στενά όρια της σκηνής, την
βάζει στην μαθητική τάξη, δεξί χέρι του
εκπαιδευτικού.
Στο
χέρι του παιδιού για να εκφράσει ότι μύχια σκέψη και συναίσθημα έχει μέσα στην
καρδούλα του.
Ισμήνη έκθεση κούκλας στην Θήβα 2007 |
Κοιτάζω
πίσω….
Ο
Λεωνίδας καλεί τους μαθητές των σχολείων της Σπάρτης για ένα βροντερό «Μολών
Λαβέ».
Εμπενίζερ Σκρούτζ 1990 |
Νούλης
ο μικρός Νεροσταγονούλης στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας με όλα τα παιδιά να
γινόμαστε αεροπλάνα, σταγόνες, διαδηλωτές για την προστασία του περιβάλλοντος.
Εμπενίζερ
Σκρούτζ προσπαθεί να κρύψει τα χρήματά του και δέχεται τα σχόλια και
των
ενηλίκων θεατών.
Αγαπημένοι
ήρωες που λάμπουν για μια στιγμή σαν διάττοντες αστέρες και χάνονται από το
θεατρικό στερέωμα, όχι όμως από την καρδιά των παιδιών και την δικιά μας.
Νούλης 2001 |
26
χρόνια δράσης σαν να ήταν χτες
Και
συνεχίζουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου