Η γιορτή της μητέρας

Εκείνη την Παρασκευή τα παιδιά δεν μιλούσαν και πολύ.

 Ήθελαν να τελειώσουν γρήγορα όλες τις χειροτεχνίες που δημιουργούσαν τις προηγούμενες ημέρες.

-Ώρα για διάλειμμα τους φώναξε η κυρία Βερενίκη αλλά αυτά ούτε που σήκωσαν το κεφάλι τους.

Θέλω κυρία το δώρο μου να είναι τέλειο! Της θύμισε από την καρέκλα του ο Πέτρος

Και το δικό μου είπε η Πηνελόπη.

Πρέπει να καθίσουμε να τα τελειώσουμε όπου να ναι η ώρα θα φτάσει και θα έρθουν οι μανούλες.

Τα παιδιά έφτιαχναν ένα σωρό χειροτεχνίες για την μανούλα.

Τραγουδούσαν όλα μαζί για να θυμηθούν τα τραγούδια και όλα μαζί ξανάλεγαν το ποίημα που είχαν μάθει στην αρχή της εβδομάδος.

Τώρα πια όλα ήταν έτοιμα.

Το κουδούνι της πόρτας χτύπησε και μια μια οι μανούλες άρχισαν να έρχονται.

Κάθισαν και περίμεναν.

Ο φασουλής εμφανίστηκε πίσω από το παραβάν του κουκλοθέατρου.

Καλημέρα αγαπημένες μας μανούλες. Όλοι μαζί εδώ σας ετοιμάσαμε μια όμορφη γιορτούλα είναι το μόνο μικρό ευχαριστώ που μπορούμε να σας πούμε για το καλό που μας έχετε κάνει .

Οι μανούλες χειροκροτούσαν και έλεγαν μπράβο στα παιδάκια τους. Τα καμάρωναν.

Ακούστηκε το τραγούδι.

Έχω μια γλυκιά μανούλα

Η καλύτερη μαμά του κόσμου.

Τα αγόρια μπήκαν μπροστά και άρχισαν μια ιστορία.

Μια φορά ένας άγγελος ρώτησε Τον Θεό.

-Πως θα μπορείς να βοηθάς όλα τα παιδιά του κόσμου;

-Θα στείλω κοντά τους έναν άγγελο απάντησε ο Θεός

-Και πιο είναι το όνομά του; ρώτησε ο άγγελος

-Μάνα.

Τα κορίτσια είπαν το ποίημα

                                  Ποιός την κούνια μας κουνάει,

όταν είμαστε μικράκια;

Ποιός χαμογελά στο πλάι

και γλυκά μας λέει λογάκια

και τον ύπνο προσκαλεί;

Η μαμά μας η καλή!

Τα μαλλιά μας ποιός χτενίζει;

Ποιός μας καμαρώνει, αλήθεια;

Ποιός παιχνίδια μας χαρίζει;

Ποιός μας λέει τα παραμύθια

στη φωτίτσα μας σιμά;

Η γλυκιά μας η μαμά!

                               Κι όταν κάποτε ένα στόμα

                                            κάτι με θυμό μας λέει,

                       κι όταν παρακούμε ακόμα,

                               ποιός πονεί και σιγοκλαίει

                          κι έχει πίκρα στην καρδιά;

                      Πάντα η μάννα μας, παιδιά!

Κάθε παιδί έδινε ένα λουλουδάκι στην μητέρα του που το είχε φτιάξει  και της έλεγε δύο γλυκά λογάκια.

‘Οταν ήρθε η σειρά του Πέτρου όλοι χειροκρότησαν

Ο Πέτρος ζήτησε συγνώμη από την μαμά του για όλα αυτά που της έκανε και την στεναχωρούσε.

Τα παιδιά έδωσαν τα μικρά τους δωράκια και όλοι ήταν χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι.