Αλκυόνη

  Παρατηρήσατε όμορφες ηλιόλουστες ημέρες μέσα στην καρδιά του Ιανουαρίου; Αυτές οι ημέρες, ονομάζονται Αλκυονίδες και έχουν πάρει το όνομά τους από το ψαροπούλι Αλκυόνη , τις ονόμασε έτσι ο Αριστοτέλης πολύ πολύ παλιά.

Ποια είναι λοιπόν η ιστορία της Αλκυόνης;

Η Αλκυόνη και ο άντρας της Κύηκας ζούσαν πολύ ευτυχισμένοι. Ήταν αγαπημένοι και μονοιασμένοι , ζούσαν πάντα μαζί. Τόσο πολύ ήταν η ομορφιά που υπήρχε στην ζωή τους, που κάποια στιγμή αναρωτήθηκαν:

Μήπως είμαστε κι εμείς σαν τους Θεούς;

Μήπως είμαστε κι εμείς σαν τον Δία με την Ήρα;

Αυτή όμως η υπερήφανη στάση δεν άρεσε καθόλου στον Δία και είχε σαν αποτέλεσμα, να σκοτώσει τον Κύηκα, με ένα του κεραυνό, την στιγμή που ταξίδευε στο πέλαγος.

Η Αλκυόνη περίμενε στην ακρογιαλιά τον σύζυγό της, αλλά αυτός δεν φαινόταν πουθενά. Άρχισε να κλαίει και να οδύρεται κι έτσι οι Θεοί την λυπήθηκαν και την μεταμόρφωσαν σε πουλί την γνωστή μας Αλκυόνη το θαλασσοπούλι.

Όμως τα βάσανά της δεν τελείωσαν εδώ. Η Αλκυόνη ξεχωριστά από τα άλλα πουλιά που κλωσούν τα πουλιά τους την άνοιξη αυτή τα κλωσσά το καταχείμωνο όταν ό καιρός είναι άσχημος και το κύμα παρασέρνει τα αυγά της.

Σε αυτό το σημείο την βοήθησε ο Δίας χαρίζοντας της μερικές ημέρες στην καρδιά του χειμώνα ώστε να μπορέσει να κλωσήσει τα αυγά της.

Δραστηριότητες επέκτασης

Μπορούμε να δραματοποιήσουμε τον μύθο με τις  παραστατικές τέχνες που χρησιμοποιούμε στο νηπιαγωγείο όπως το θεατρικό παιχνίδι το κουκλοθέατρο το θέατρο σκιών.

Μπορούμε να επιλέξουμε απλά κουστούμια όπως κομμάτια από ύφασμα και να παραστήσουμε την τρικυμισμένη θάλασσα  και η Αλκυόνη (παιδί ή κούκλα) να τρέχει ανάμεσα στα κύματα που δημιουργούν τα παιδιά κουνώντας το πανί.

Ο Δίας καθισμένος στον θρόνο του δίνει τις εντολές και ανάλογα η Αλκυόνη μεταμορφώνεται σε πουλί και οι άνεμοι σταματούν για να κλωσήσει τα αυγά της.

Σε αυτό το σημείο βλέπουμε πως η κούκλα μπορεί να βγει από την σκηνή του κουκλοθεάτρου και να γίνει μέρος του θεατρικού παιχνιδιού με τα παιδιά. Έτσι μπορούμε να επιτύχουμε την τεχνική του συνδυαστικού θεάτρου.

Είναι εύκολο να δημιουργήσουμε το δικό μας θέατρο σκιών στο σχολείο. Ήδη τα κουκλοθέατρα που υπάρχουν στα νηπιαγωγεία έχουν θέατρο σκιών με τα σκηνικά του καραγκιόζη. Εμείς όμως μπορούμε να κατασκευάσουμε κοπιδιαστές φιγούρες και  να δραματοποιήσουμε την ιστορία πίσω από τον μπερντέ.

Η μουσική θα μας βοηθήσει αρκετά στην δραματοποίησή μας γιατί δεν θα χρειαστούμε να εκφραστούμε με τον λόγο παρά μόνο με την κίνηση και την μουσική. Επιλέγουμε λοιπόν μουσικά κομμάτια όπως  η θάλασσα του Σταμάτη Σπανουδάκη ή τα κύματα την καταιγίδα από τις τέσσερις εποχές του Βιβάλντι κι έτσι  έχουμε μια εναλλαγή μουσικών ρυθμών που ταιριάζουν στην ιστορία μας.

Όπως στα παραμύθια προσπαθούμε πάντα το τέλος να είναι ευχάριστο έτσι τα παιδιά δεν νιώθουν θλίψη και μελαγχολία.

Επίσης με τον μύθο αυτό μπορούμε να ερευνήσουμε συναισθήματα που είχαν οι ήρωες της ιστορίας. Η χαρά και η ευφορία που υπήρχε στην αρχή δίνει την θέση της στην λύπη για τον χαμό του Κύηκα. Η μεταμόρφωση σε πουλί ώστε να μην λυπάται άλλο η Αλκυόνη αλλά και η καταστροφή των αυγών φέρνει εκ νέου θλίψη. Όταν όμως ο ήλιος βγαίνει και ζεσταίνει τα μικρά πουλάκια η Αλκυόνη πετά χαρούμενη. Έχουμε με αυτόν τον τρόπο την εναλλαγή των συναισθημάτων.

Αυτές οι εναλλαγές των συναισθημάτων μπορούν με την κατάλληλη μουσική να γίνουν ένα όμορφο θεατρικό δρώμενο.

Εικαστική παρέμβαση

Μπορούμε να κατασκευάσουμε με απλά υλικά το πουλάκι Αλκυόνη και να το χρησιμοποιήσουμε πίσω από την σκηνή του κουκλοθεάτρου να ζωντανέψει την ιστορία.