Όταν η «μπαμπόγρια» ήρθε στο σχολείο.

Ο Νικόλας αφηγείται:

Σήμερα η μέρα μας, ξεκίνησε με πολύ κέφι και τραγούδι. Καθόμασταν όλα τα παιδιά στα τραπεζάκια και ζωγραφίζαμε. 

Ξαφνικά, ακούστηκε μια μουσική και ένα τύμπανο να χτυπά δυνατά! Μέσα σε αυτή την φασαρία ξεπρόβαλε πίσω από το κουκλοθέατρο μια αστεία γιαγιά.

Μας μιλούσε παράξενα. Όλα τα παιδιά, σηκωθήκαμε και τρέξαμε να την δούμε καλύτερα.

Η γιαγιά αυτή ήταν από το χωριό και ήθελε να μας πει το τραγούδι της.

Είχε αστείους στοίχους και γελούσαμε όταν έλεγε:

Τσικιρικι τρομ τρακατρουμ τρακατρόμ!

Πιαστήκαμε όλοι στον χορό με την μπαμπόγρια και αρχίσαμε να χορεύουμε.

Όταν τελείωσε το τραγούδι μας σύστησε και τον ανιψιό της τον Χαραλάμπη.

Η γιαγιά η μπαμπόγρια ήθελε να τον παντρέψει, να τον νοικοκυρέψει, αλλά αυτός δεν ήθελε με τίποτα!

Εμείς όμως δεν χάσαμε την ευκαιρία και αρχίσαμε το τραγούδι.

Το κέφι είχε ανάψει για τα καλά!

Όλοι ήμασταν χαρούμενοι, γελούσαμε, χορεύαμε και τραγουδούσαμε.

Το μεγάλο γλέντι όμως έγινε όταν παντρέψαμε τον κάβουρα!

Ο φίλος μου ο Πέτρος έγινε κουμπάρος κι εγώ κρατούσα τις μπομπονιέρες.

Η κυρία Βερενίκη είχε κάποιες καραμέλες στο ντουλάπι. Τις έβγαλε στο τραπέζι και τα κορίτσια τις τύλιξαν σε χρωματιστά χαρτιά.

Το τραπέζι του γάμου έγινε  με τα δικά μας φαγητά, απλά σηκώναμε τα ποτήρια και λέγαμε ευχές.

Όταν τελείωσε το γλέντι και ο χορός η κυρία Βερενίκη μας είπε:

Έτσι παιδιά μου περνούσαν τις απόκριες τον παλιό καιρό. Αυτό που είχε αξία ήταν το γλέντι και το κέφι της παρέας, όχι οι στολές και ο χαρτοπόλεμος.

Έχει ανάγκη ο άνθρωπος να γελάει και να ξεχνάει για λίγο την καθημερινότητά του. Αυτό το πετυχαίνει με τα κωμικά τραγούδια και τον χορό.

Εδώ βλέπουμε πως μια κούκλα μπορεί να ξεκινήσει την δραστηριότητα για τα κωμικά τραγούδια της αποκριάς. Σε κάθε τίτλο μπορείτε να ακούσετε και το τραγούδι.