Σε πρώτο πρόσωπο

Κρατούσα στα χέρια το μύρο. Το μαντήλι σκέπαζε το πρόσωπό μου. Ένιωθα μεγάλη ντροπή στην ψυχή. Βάρος όλα τα χρόνια στην καρδιά μου, βάρος δυσβάστακτο. Που να τα αποθέσω, να αλαφρώσει η ψυχή μου;

Τον γνώριζα, απ’ εκείνη την στιγμή, που μας χόρτασε στην έρημο.

Είχε πει: Ελάτε κοντά μου, όλοι οι κουρασμένοι και φορτωμένοι απ’ την ζωή κι εγώ θα σας αναπαύσω.

Αυτή την ανάπαυση γύρευα.

Μα πως, πως θα δρασκελίσω το κατώφλι του Φαρισαίου; 

Όλοι με γνωρίζουν.

Κρατώ στα χέρια μου το μύρο, να αλείψω τα πόδια Του.  

Να Του ζητήσω συγνώμη για όλα μου τα χρόνια στον βούρκο.

 Δεν με εμποδίζει κανείς. Στέκομαι παράμερα. Εκεί πίσω. Πίσω απ’  

τους καλεσμένους. Προχωρώ δειλά, σκύβω. Δεν μπορώ να κρατήσω πια τα δάκρυα. Είναι τόσα πολλά τα δεινά μου! Νιώθω τόσο βάρος στην ψυχή! Δάκρυα, δάκρυα, ένα ποτάμι δάκρυα, στα άχραντα πόδια Του. Η ευωδιά του μύρου απλώνετε στον χώρο. Μονάχα αυτά έχω Ιησού και τα αποθέτω στα πόδια Σου.

-Διδάσκαλε, την γνωρίζεις αυτή την γυναίκα; Ήταν ο Φαρισαίος Σίμωνας που μιλούσε για μένα. Σίγουρα θα με έδιωχναν!

Μα τα λόγια του Ιησού έχουν τόση παρηγοριά!

-Άκου μια ιστορία Σίμωνα, ήταν ο Ιησούς που μιλούσε.

Δύο άνθρωποι είχαν δανειστεί χρήματα από κάποιον. Ο ένας χρωστούσε πεντακόσια δηνάρια και ο άλλος πενήντα. Οι δυο αυτοί άνθρωποι, δεν μπορούσαν να εξοφλήσουν το χρέος τους. Έτσι ο δανειστής τους τα χάρισε. 


Πες μου Σίμωνα, ποιος από τους δυο θα χαρεί περισσότερο κι θα αγαπήσει τον δανειστή;

-Μα φυσικά εκείνος που όφειλε τα περισσότερα.

- Σωστά μιλάς Σίμωνα. Βλέπεις αυτή την γυναίκα; Όταν μπήκα στο σπίτι σου δεν μου έπλυνες τα πόδια , όπως συνηθίζεται. Αυτή, όμως  μου τα έπλυνε με τα δάκρυά της και τα σκούπισε με τα μαλλιά της.

Ούτε με φίλησες όταν μπήκα στο σπίτι σου, αυτή καταφιλεί τα πόδια μου, με ευλάβεια  και τα αλείφει με το ευωδιαστό μύρο.

-      Γυναίκα σου συγχωρούνται οι πολλές αμαρτίες, γιατί αγάπησες πολύ. Σήκω, πήγαινε στον δρόμο σου με ειρήνη. Η πίστη σου σε έσωσε.

Η καρδιά μου ανάλαφρη, το βήμα μου γοργό. Μα ποιος μπορεί να μιλά έτσι;

-      «Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες!»

Σίγουρα ο Υιός Του Θεού, Του Θεού του ζώντος!