Το σποράκι πηγή ζωής

-Τρέξτε παιδιά τρέξτε ο σπορούλης μου έβγαλε μαλλιά! ο Νικόλας είχε πάρει την κατασκευή του και την έδειχνε με ενθουσιασμό στους φίλους του.

Πως όμως φτάσαμε μέχρι εδώ; ας δούμε την αρχή της ιστορίας.

    Εκείνη την ημέρα του Φθινοπώρου η κυρία Βερενίκη εξήγησε στα  παιδιά πως περίμενε μια επίσκεψη.

-Ποιος θα έρθει κυρία; Ρώτησε περίεργα ο Πέτρος;

-Είναι μια κυρία που την αγαπάμε πολύ και θέλει να μας δώσει τα δώρα της. Νομίζω πως ακούω τα βήματά της πρέπει να φτάνει στην πόρτα.  Πίσω από την πόστα της τάξης υπήρχε μια μεγάλη  κούκλα που ήταν η Μητέρα Φύση.

Η κυρία Βερενίκη την έπιασε απαλά πίσω από τον αυχένα και την ταξίδεψε μέσα στην τάξη. Στην συνέχεια κάθισε μαζί  με τα παιδιά στην παρεούλα.

Η μητέρα Φύση είχε ένα χρυσό πουγκί να τους δώσει , μέσα από εκεί ξεχείλισαν χιλιάδες μικροί σπόροι.

-Είναι τα δώρα μου καλά μου παιδιά, πάρτε τα και βάλτε τα στην αγκαλιά μου κι εγώ θα σας χαρίσω πολλούς,  πολλούς ακόμη σπόρους.

Τα παιδιά κοιτούσαν μαγεμένα την μητέρα φύση που έβαζε σε κάθε χέρι ένα σποράκι κι ύστερα έφυγε πάλι με τον τρόπο που ήρθε.

Η Κυρία Βερενίκη αφού ξεπροβόδισε την Μητέρα Φύση ξαναγύρισε κοντά στα παιδιά. Εκείνα κοιτούσαν το καθένα τα σποράκια του και συζητούσαν τι άραγε να ήταν εκείνα.

Η κυρία Βερενίκη κοίταξε και στη γωνιά της Υπατίας της παρατήρησης και είδε πως κι εκεί υπήρχαν σπόροι.

Εκείνη την στιγμή από την πλάτη της κυρίας Βερενίκης πετάχτηκε ο σπορούλης.

-Καλημέρα παιδιά τους είπε γελαστά ψάχνετε για σπόρους; Εγώ είμαι ο ειδικός για κοιτάξτε τι σας έχω φέρει!

Τα παιδιά είδαν διάφορους σπόρους από σιτάρι από φακές από φασόλια και έμαθαν πως όλους οι σπόροι αν πέσουν στο χώμα θα φυτρώσουν και θα μας δώσουν τον καρπό που όλοι περιμένουμε.

Τότε η κυρία Βερενίκη άφησε τον Σπορούλη να κάνει συντροφιά στην Υπατία και τους είπε την  ιστορία.

Ένας καλός γεωργός με το σακούλι του γεμάτο σπόρους βγήκε στο χωράφι του να σπείρει.

Ήταν τόσο χαρούμενος ! Το χωράφι ήταν έτοιμο να δεχτεί τον ευλογημένο σπόρο και άρχισε να το ρίχνει. 

Δεν πήγαν όμως όλοι οι σπόροι μέσα στην καλή Γη. 

Ένα σποράκι πήγε στον δρόμο. Τότε ένα πουλάκι κατέβηκε και το έφαγε.

Ένα άλλο σποράκι έπεσε σε μια πέτρα είχε λίγη υγρασία λίγο χωματάκι αλλά δεν μπόρεσε να φυτρώσει περισσότερο και μαράθηκε.

 Ένας άλλος μικρός σπόρος έπεσε σε μια γωνιά του χωραφιού που υπήρχαν αγκάθια, άρχισε σιγά σιγά να μεγαλώνει αλλά τα αγκάθια ήταν μεγαλύτερα από αυτόν και τον έπνιξαν.

Τέλος πολλοί μικροί σπόροι έπεσαν στον χωράφι το καλό που ο γεωργός είχε ετοιμάσει και έδωσαν πολύ καρπό.

Τα παιδιά είδαν την ιστορία και εδώ 

Ελάτε παιδιά τώρα να φτιάξουμε κι εμείς τα μικρά μας σποροκουκλάκια.

Θα χρειαστούμε:

Ένα πλαστικό κυπελλάκι από γιαούρτι ή από πλαστικό μπουκάλι.

Βαμβάκι

Σπόρους από φακές ή σιτάρι

Και χρωματιστά χαρτιά για να φτιάξουμε τα χαρακτηριστικά της κουκλίτσας μας.

Τα παιδιά πήραν το πλαστικό τους κυπελλάκι έβαλαν το βαμβάκι το πότισαν με λίγο νεράκι και στην συνέχεια ο καθένας έβαλε τους σπόρους του μέσα.

Οι σπόροι παιδιά όταν φυτρώσουν θα μας δώσουν τα μαλλάκια της κουκλίτσας μας κι έτσι μπορούμε να έχουμε ίσια μαλλιά με το σιτάρι ή κατσαρά με τις φακές.

Τα παιδιά έφτιαξαν τους σπορούληδες και τους έβαλαν στο πρεβάζι από το παράθυρο να ξεκουραστούν και να βγάλουν μαλλάκια.

Μπορούμε να φτιάξουμε κι άλλους σπορούληδες  ανακυκλώνοντας πλαστικά μπουκάλια.

Δείτε!

Έτσι έφτασε η μέρα που ο Νικόλας  φώναξε:

-Τρέξτε παιδιά τρέξτε ο σπορούλης μου έβγαλε μαλλιά!

Ο σπορούλης φέρνει δωράκια.

Ο μικρός Σπορούλης η κουκλοσυντροφιά μας αυτές τις ημέρες μας έφερε και δώρα. Η κυρία Βερενίκη άνοιξε το σακουλάκι και εξήγησε στα παιδιά πως μπορούν να φτιάξουν έναν τέτοιο μικρό κήπο και να το χαρίσουν στην μαμά τους.

Τα παιδιά ετοίμασαν το  δωράκι για τους γονείς τους.

Πως γίνετε λοιπόν.

Πήραν μια μικρή πλαστική σακουλίτσα έβαλαν μέσα χώμα και σπόρους από διάφορα φυτά. Ύστερα τύλιξαν την σακουλίτσα με ένα ωραίο μαντηλάκι και το έδεσαν με μια κορδέλα. Κάθε παιδί θα δημιουργούσε ένα κήπο στο σπίτι του από τα δωράκια που τους έφερε ο Σπορούλης.

Φτιάξαμε τον αχυρένιο

Η κυρία Βερενίκη τους πρότεινε να φτιάξουν ένα φίλο για τον σπορούλη. Τα παιδιά αναρωτιόταν ποιος θα ήταν αυτός. Μήπως οι φίλοι του τα μικρά ποτηράκια που περίμεναν να φυτρώσουν τα μαλλιά τους;

Κάτι σαν αυτό τους εξήγησε η κυρία Βερενίκη.

Όπως βάλαμε σπόρους πάνω στο βαμβάκι και τους βλέπαμε  να μεγαλώνουν τώρα θα τους κρύψουμε μέσα στο τσουβαλάκι.

Η παλιά λινάτσα που είχε φέρει η μαμά του Πέτρου χρησίμευσε πολύ ωραία ώστε να φτιαχτούν 24 σακουλάκια όσα ήταν και τα παιδιά. Μέσα στο τσουβαλάκι έβαλαν χώμα και σπόρους για γκαζόν. Κάθε παιδί έβαλε κάποια κουμπιά για χαρακτηριστικά στο τσουβαλάκι και  οπ! Έτοιμα τα σποροανθρωπάκια.

Τα πότιζαν  συχνά κι έτσι αυτά έβγαλαν μαλάκια μερικά έβγαλαν και γένια.

Εκείνη την ημέρα γέλασαν πολύ όλοι γιατί του Νικόλα και του Πέτρου είχε μεγαλώσει το γρασίδι τόσο πολύ που έγιναν γρασιδοτερατάκια.

 

σπιτάκι με γρασίδι από σφουγγάρι

κάμπια με γρασίδι από κεσεδάκια γιαουρτιού.