Όταν έρχονται τα σύννεφα

Σήμερα ήταν μια συννεφιασμένη μέρα. Η κυρία Βερενίκη είπε στα παιδιά να πάρουν τα μαξιλαράκια τους και να βγουν στην αυλή.

-Κοίτα, κυρία, ένα μεγάλο πουλί φώναξε ο Νικόλας και σηκώνοντας το χέρι, έδειξε ένα σύννεφο πάνω τους.

-Κι εγώ βλέπω ένα καράβι, φώναξε ο Πέτρος

-Μια καμηλοπάρδαλη, είπε η Μυρτώ.

-Τα παιδιά έβλεπαν ζώα , αυτοκίνητα, καράβια ένα σωρό παράξενα πλάσματα  πάνω στον ουρανό.

-Ξαπλώστε πάνω στο χορτάρι και παρατηρήστε τα, τους είπε η κυρία.

Τα παιδιά άρχισαν να ταξιδεύουν με τα φανταστικά τους διαστημόπλοια στον γαλάζιο ουρανό.

Τα σύννεφα πύκνωναν κι έπαιρναν ένα γκρι χρώμα. Τότε τα παιδιά μπήκαν στην τάξη και το καθένα ζωγράφισε ένα δικό του σύννεφο.

Χειροτεχνία

Η Κυρία Βερενίκη έφερε και βαμβάκι και τα παιδιά το κόλλησαν στις ζωγραφιές τους.

Η Κορίνα πήρε τα χρώματα κι άρχιζε να χρωματίζει τα σύννεφα πολύχρωμα. Η ιδέα άρεσε στα παιδιά και έφτιαξαν ζωγραφιές με σύννεφα λευκά από βαμβάκι αλλά και πολύχρωμα με χρωματιστές ξυλομπογιές.

Να και το ουράνιο τόξο! Τους έδειξε η κυρία Βερενίκη στην δική της ζωγραφιά.

Ουράνιο τόξο

Τα παιδιά ήθελαν κι εκείνα να φτιάξουν το δικό τους και τους έδειξε μια όμορφη χειροτεχνία με δημητριακά που είχαν για το πρωινό τους.

-Κυρία, πότε βγαίνει το ουράνιο τόξο; Ρώτησε ο Σταύρος.

-Μετά την βροχή, Σταύρο;

-Και γιατί βγαίνει; ξαναρώτησε ο Σταύρος

-Κοίτα είπε η δασκάλα και μάζεψε όλα τα παιδιά γύρω από την παρεούλα.

-Τα σύννεφα παιδιά, είναι φτιαγμένα από μικρές σταγονίτσες νερού. Το νερό μπορεί να παίρνει μέσα του το φως και να το σκορπίζει σε χρώματα. Ας πάμε στην γωνιά της παρατήρησης και των φυσικών επιστημών. Εκεί τους  υποδέχτηκε η Υπατία.

-Κρατήστε αυτό και θα δείτε τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τους είπε με την βοήθεια βέβαια της κυρίας Βερενίκης. Τους  έδωσε ένα πρίσμα.

 Και να! τα παιδιά, στον τοίχο της αίθουσας, είδαν το ουράνιο τόξο!

Έτσι γίνεται και με τα σύννεφα μετά την βροχή.

-Ποιος το έκανε αυτό πρώτος; Ρώτησε ο Μιχάλης που ήθελε να  είναι πάντα πρώτος.

-Είναι μια παλιά ιστορία, τα παιδιά κατάλαβαν πήραν τα μαξιλαράκια τους κάθισαν αναπαυτικά και περίμεναν την κυρία Βερενίκη να αρχίσει.

Η κιβωτός του Νώε

Παλιά, πολύ παλιά, όταν ο Θεός είχε φτιάξει τον κόσμο, τα ζώα και τους ανθρώπους,  οι άνθρωποι άρχισαν να ξεχνούν τον Θεό και να φεύγουν μακριά από αυτόν . Έκαναν άσχημες πράξεις, έκλεβαν, σκότωναν και η Γη είχε γίνει πολύ άσχημη, με όλα αυτά που έκαναν οι άνθρωποι. Ανάμεσα σε αυτούς όμως κατοικούσε και ένας καλός άνθρωπος, με την οικογένειά του. Αυτός ήταν ο Νώε. Ο Νώε αγαπούσε πολύ το Θεό, κάθε πρωί προσευχόταν μαζί με τους τρεις γιους του και ξάπλωναν πάνω στο χορτάρι και έβλεπαν τα σύννεφα.

Οι άνθρωποι τον περιγελούσαν, τον κορόιδευαν,  αλλά ο Νώε δεν άλλαζε, αγαπούσε πάντα τον Θεό και προσευχόταν σε Αυτόν.

Μια μέρα ο Θεός του μίλησε.

-Νώε, θα καταστρέψω τον κόσμο. Οι άνθρωποι είναι πολύ κακοί δεν πρέπει να κατοικούν στην Γη, που δημιούργησα. Εσύ όμως δεν πρέπει να καταστραφείς, ούτε εσύ ούτε και η οικογένειά σου. Άκουσε προσεκτικά, τι θα σου πω. Πάρε ξύλα και φτιάξε ένα μεγάλο καράβι, σκεπασμένο από πάνω, άλειψε το με πίσσα και μπες μέσα. Εσύ η οικογένειά σου αλλά και ένα ζευγάρι από όλα τα ζώα, μικρά και μεγάλα, ήμερα και άγρια. Πάρε τροφή και περίμενε. Θα ρίξω μια πολύ δυνατή βροχή και θα πλημμυρίσω τον κόσμο.

-Μα Κύριε….

-Οι άνθρωποι Νώε είναι πολύ κακοί…

Τότε ο Νώε υπάκουσε στο θέλημα του θεού. Έκανε πολλά χρόνια να κατασκευάσει την κιβωτό. Όταν  την έφτιαχνε οι γείτονές του τον κορόιδευαν. Αλλά εκείνος συνέχιζε την δουλειά του.

Έτσι η κιβωτός τελείωσε και ο Νώε έβαλε μέσα τους γιους και τις γυναίκες τους.

Φώναξε ύστερα όλα τα ζώα μικρά και μεγάλα ήμερα και άγρια να μπουν μέσα στην κιβωτό. Τα κάλεσε χτυπώντας ένα ξύλο.

Έφτασαν εκεί από όλες τις γωνιές της γης ζώα μικρά και μεγάλα. Άγρια και ήμερα. Πουλιά και ψάρια.

Όταν ήταν σίγουρος ο Νώε πως έφτασαν εκεί όλα τα ζευγάρια των ζώων έκλεισε με πίσσα την πόρτα της κιβωτού.

Κι άρχισε να βρέχει….

Έβρεχε…. έβρεχε… ασταμάτητα  για πολλές πολλές μέρες.

Η βροχή κάποτε σταμάτησε ο Νώε άνοιξε ένα μικρό παραθυράκι, να δει αν μπορεί να κατέβει και να βγει έξω από την κιβωτό.

Πήρε στο χέρι του ένα πουλί ,ένα μαύρο κοράκι και το άφησε να φύγει.

Το κοράκι όμως δεν ξαναγύρισε, γιατί βρήκε τροφή και έμεινε έξω.

Τότε πήρε ένα μικρό λευκό περιστέρι και το άφησε να φύγει από το παραθυράκι της κιβωτού. Το περιστέρι πέταξε στον ουρανό. Μετά από λίγο ξαναγύρισε, στο ράμφος τους είχε ένα κλαδάκι από ελιά.

-Φάνηκαν τα δέντρα ψιθύρισε ο Νώε, Σε ευχαριστώ Θεέ μου που μας έσωσες!

Τότε όλοι βγήκαν έξω από την κιβωτό. Είχε σταματήσει πάνω σε ένα ψηλό βουνό που σήμερα το λέμε Αραράτ. Τα  ζώα  βγήκαν  από την κιβωτό και σκορπίστηκαν σε όλες τις γωνιές της γης.

 Ο Νώε προσευχήθηκε στον Θεό και τον παρακάλεσε να μην ξανακάνει τέτοιο κακό, τέτοια συμφορά.

-Δείξε μας Θεέ μου, ένα σημάδι, πως δεν θα ξαναγίνει στον κόσμο  κατακλυσμός!

Ο Θεός τότε άκουσε την προσευχή του και ο ουρανός χρωματίστηκε με επτά χρώματα τα χρώματα της ίριδας, το Ουράνιο τόξο.

Δραματοποίηση

Η κυρία Βερενίκη είχε σταματήσει την ιστορία. Τα παιδιά κάθονταν ακόμη ήρεμα και την πρόσεχαν. Ο Νικόλας πήρε τότε ένα ταμπουρίνο και άρχισε να το χτυπά ρυθμικά. Ελάτε όλα τα ζώα στην κιβωτό φώναζε δυνατά και γυρνούσε γύρω από την αίθουσα.

Κάθε παιδί χωρίς ιδιαίτερη καθοδήγηση έγινε άλλο λιοντάρι άλλο ελέφαντας καμηλοπάρδαλη και  γατούλα. Η Περσεφόνη το πιο μικρό κοριτσάκι της τάξης διάλεξε το περιστέρι.

Ο Νικόλας δεν ήξερε που να πάει τα ζώα αλλά η κυρία Βερενίκη έφτιαξε μια πρόχειρη κιβωτό με τα θρανία. Όταν όλα τα ζώα ήταν μέσα στην κιβωτό άρχισε να βρέχει.

Η μουσική ήταν δυναμική και τα παιδιά χτυπούσαν παλαμάκια κάνοντας τον ήχο της βροχής. Όταν σταμάτησαν ο Νικόλας πήγε στην άκρη των θρανίων και κοίταξε.

Σταμάτησε ο κατακλυσμός φώναξε έλα εσύ κοράκι να πας να δεις αν μπορούμε να βγούμε από την κιβωτό.

Ο Επαμεινώνδας πέταξε από την κιβωτό αλλά πήγε και κάθισε δίπλα στην κυρία Βερενίκη.

-Γιατί δεν γυρίζει το κοράκι; αναρωτήθηκε ο Νικόλας.

-Έλα εσύ περιστέρι, να πας να δεις, αν μπορούμε να βγούμε από την κιβωτό.

Η Περσεφόνη πέταξε γύρω στην τάξη και βρήκε ένα μικρό πράσινο χαρτάκι από την χειροτεχνία το κράτησε στο χέρι της και το έφερε στον Νικόλα.

-Μπράβο περιστεράκι! βρήκες αυτό το μικρό κλαδάκι, τώρα μπορούμε να βγούμε όλοι έξω από την κιβωτό.

Τα ζώα έκανα μια μεγάλη παρέλαση γύρω από τα θρανία και κάθισαν ο Νώε πήρε τους γιους

του και άρχισαν να λένε την προσευχή τους .

Παρακάλεσαν τον θεό να τους δείξει ένα σημάδι ότι δεν θα ξαναγίνει ο κατακλυσμός.

Τότε τα παιδιά πήρε το καθένα την ζωγραφιά που είχε κάνει πριν με το ουράνιο τόξο και την σήκωσε ψηλά και έδειξε στον Νώε ότι δεν θα ξαναγίνει καταστροφή.

Η κυρία Βερενίκη βρήκε τότε μια όμορφη μουσική ώστε να χορεύουν τα παιδιά.

Στόχοι της δραστηριότητας

·         Ένταξη των παιδιών στην ομάδα

·         Ανάπτυξη της φαντασίας

·         Γνωριμία με την μουσική

·         Γνωριμία με ιστορίες από την Βίβλο

·         Γνώση φυσικών επιστημών

·         Λεκτική επικοινωνία

·         Κίνηση και χορός.