Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

Καλτσοποντικάκια


Η κυρία Βερενίκη τους διάβασε την ιστορία για τον ποντικό του αγρού και τον ποντικό της πόλης.

Νικόλας: Κυρία να ζωντανέψουμε τα ποντικάκια;
Κυρία Βερενίκη: Μα και βέβαια αλλά πως;
Πέτρος: Η μαμά μου έδωσε σήμερα τα πράγματα που δεν χρειαζόμαστε σπίτι. Να δούμε αν υπάρχει κάποιος θησαυρός εδώ;

Η κυρία Βερενίκη έλεγε κατά καιρούς στις μητέρες των παιδιών να μαζεύουν τα άχρηστα πράγματα από το σπίτι να τα βάζουν στο σεντούκι των θησαυρών και να τα φέρνουν στο σχολείο . Έτσι τα αντικείμενα που ήταν για πέταμα έπαιρναν μια άλλη μορφή και χρήση. Τα παιδιά μάθαιναν στην ανακύκλωση και δημιουργούνταν ένα σωρό ωραία πράγματα.


Ο Πέτρος άνοιξε το κουτί με τους θησαυρούς του. Η Πηνελόπη ξεχώρισε από μέσα μια όμορφη κάλτσα.
Πέτρος: Η μαμά, όταν οι κάλτσες δεν μας χωράνε, τις πετάει.  Σήμερα, είπε, να την βάλει στο κουτί των θησαυρών μου.
Κυρία Βερενίκη: Μμμμ! Ωραία ιδέα θα φτιάξουμε ποντικάκια από κάλτσες!


Τα παιδιά γέμισαν την κάλτσα με χαρτιά ή άλλα πανιά που δεν τα χρειάζονταν, την έδεσαν στην άκρη. Της έβαλαν και φιόγκο!
Τα αυτάκια
Τα ματάκια και τα μουστάκια
Κι έτοιμο το ποντικάκι μας.

Αποφάσισαν να παίξουν το παιδικό τραγουδάκι στο κουκλοθέατρο Το Ντίλι ντίλι.
Έτσι έφτιαξαν και γάτες από κάλτσες και σκύλους. Και όποιο άλλο ζωάκι ήθελαν.




 

Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

Το κρυφό σχολειό

Απ έξω μαυροφόρα απελπισιά
Πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι!

Η μάνα βγαίνει και κοιτάζει τον δρόμο. Ρίχνει ένα βλέμμα στον ουρανό. Τα αστέρια φάνηκαν λευκά φαναράκια στο μαβί του φουστάνι. Σε λίγο θα βγει κι η σελήνη να αρχίσει το ταξίδι της.

Μάνα: Παιδιά μου, ήρθε η ώρα ξεκινάτε.
Λενιώ: Πάμε Σταύρο, θα μας περιμένουν τα άλλα παιδιά στην πλατεία. Ο παππούλης θα είναι μέσα στην εκκλησιά, να μας μάθει γράμματα.
Σταύρος: Εγώ σκιάζομαι, να πάω στην πλατεία. Θα είναι ο Αγάς με την χατζάρα του!
Λενιώ: Δεν θα μας δει! Θυμάσαι χτες, τι παιχνίδι του σκαρώσαμε; Πάμε.
Σταύρος: Θα κάτσω εδώ, να κάνω παρέα στην μάνα.
Μάνα: Όχι, παιδί μου Σταύρο. Εκεί πρέπει να πας, στην εκκλησιά. Να ακούσεις το μάθημα απ΄ τον παππούλη.

Μάθε παιδί μου γράμματα
να γίνεις το ξεφτέρι
να μην φοβούμαστε εχθρό,
Τούρκο σ αυτά τα μέρη!

Λενιώ: Αχ! βρε μανούλα, πάνε τόσα χρόνια που δεν έχουμε τίποτα δικό μας. Ούτε πατρίδα, ούτε σπίτι! Μας τα πήραν όλα οι ξένοι!


Μάνα: Μην νοιάζεστε παιδιά μου, έχετε ελπίδα Στον Θεό και πίστη και όπως έλεγε η γιαγιά μου:
πάλι με χρόνια με καιρούς
πάλι δικά μας θα ΄ναι.
Λενιώ: Μακάρι μανούλα!
Η Λενιώ σηκώνεται και φεύγει. Από πίσω της ακολουθεί κι ο Σταύρος.

Λενιώ: Κοίτα Σταύρο, φάνηκε το φεγγαράκι. Ας αρχίσουμε το τραγούδι.

Φεγγαράκι μου λαμπρό.
Φέγγε μου να περπατώ.
Να πηγαίνω στο σχολειό.
Να μαθαίνω γράμματα,
Γράμματα σπουδάματα,
Του Θεού τα πράματα.

Το τραγούδι τους όμως ξαφνικά σταματάει γιατί μπροστά τους παρουσιάστηκε ο Αγάς. Τούρκος σκληρός που δε άφηνε κανέναν να κυκλοφορεί τις νύχτες στους δρόμους.

Αγάς: Επ τι κάνετε εσείς εδώ ορέ μικρά;
Λενιώ: Να Αγά μου,  ο αδερφός μου ο Σταύρος ήθελε να δει πόσο λαμπερό είναι το φεγγάρι σήμερα και βγήκαμε έξω να το δούμε.
Αγάς: Δεν σας είπα εγώ μωρέ, να μην ξεμυτάτε από τα σπίτια σας, την νύχτα;
Λενιώ: Μόνο το φεγγαράκι να δούμε.
Αγάς: Βρε μπας με κοροϊδεύετε;
Σταύρος: Όχι, Αγά μου, εμείς; Για πιο λόγο; Θα δούμε ήσυχα ήσυχα το φεγγαράκι και μετά θα πάμε πάλι στο κρεβατάκι μας.
Αγάς: Α καλά. Εγώ φεύγω τώρα κι εσείς να πάτε γρήγορα σπίτι. Το είδατε  το φεγγάρι, τελείωσε!
Λενιώ: Ναι ναι θα πάμε ! θα πάμε!

Ο Αγάς φεύγει από την μια μεριά και τα παιδιά ξεκινούν να φύγουν από την άλλη, μα ξαφνικά ο Αγάς ξαναφωνάζει:
Αγάς: Δεν πιστεύω, να πάτε στο σχολείο που είναι στην παλιά την εκκλησιά;
Σταύρος: ( λαχανιασμένα) Όχι Αγά μου, εμείς στην εκκλησιά; Τι να κάνουμε; Πάσχα δεν έχουμε, έχουμε Λενιώ;
Αγάς: Προσέξτε καλά χαϊβάνια! Μη και σας πιάσω έξω από την εκκλησιά θα σας τα κόψω τα πόδια!
Σταύρος: Δεν μπορούμε να πάμε τώρα στην εκκλησιά! Πάμε σπίτι γρήγορα, το έλεγα εγώ ότι κάτι θα πάθουμε!

Λενιώ: Τι φοβάσαι αδερφούλη, μήπως μας κάνει κακό ο Αγάς; Όχι αυτός δεν είναι ικανός, να κάνει κάτι τέτοιο, να κοίτα ποιος έρχεται ο Κατσαντώνης ο κλέφτης.

Σταύρος: Πάμε να φύγουμε, θα μα ς κάνει κακό, είναι κλέφτης!
Λενιώ: Βρε κουτέ! Κλέφτης λέγεται γιατί έχει φύγει από το σπίτι του και έχει ανέβει στο βουνό ,κυνηγά του Τούρκους. Μαζεύει φαγητά και άλλα αγαθά και τα δίνεις τους φτωχούς και πεινασμένους. Πολεμά για την λευτεριά!
Κατσαντώνης: Τι κάνετε εσείς εδώ; Δεν φοβόσαστε, μικρά παιδάκια;
Σταύρος: Λιγάκι!
Κατσαντώνης: Φοβούνται βρε οι Έλληνες;
Λενιώ: Όχι δεν φοβούνται! Πριν από λίγο τον ξεγελάσαμε τον Αγά!
Κατσαντώνης: Μπράβο παιδιά μου, είστε άξια! Μα να μην ξεχνάτε τούτο, για να λευτερωθεί τούτος ο τόπος πρέπει όλοι να πολεμήσουμε.
Σταύρος: Εγώ είμαι μικρός, δεν μπορώ να κρατήσω το καριοφίλι.
Κατσαντώνης: Εσύ, παλικάρι μου, ας είσαι μικρός θα μάθεις γράμματα και θα τους νικήσεις αλλιώς τους εχθρούς.

Λενιώ: Για αυτό κάθε βράδυ πάμε στην εκκλησιά, στο κρυφό σχολειό, μαθαίνουμε για την πατρίδα και την λευτεριά.
Κατσαντώνης: Χαίρομαι για σας ορέ παιδόπουλα! Πάτε και τώρα ξέρω πως:
Η λευτεριά σαν  της αυγής
το φεγγοβόλο αστέρι

Της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει.

_________________________________________
Η ιστορία μας είναι εικονογραφημένη με πίνακες Ελλήνων ζωγράφων με θέμα την ελληνική επανάσταση του 1821. Οι συλλογές που υπάρχουν είναι πολλές. Μπορείτε να δείξετε στα παιδιά όλη την ιστορία μέσα από τους πίνακες και στην συνέχεια εκείνα μπορούν να δημιουργήσουν τους δικούς τους. Το μικρό θεατρικό δρώμενο είναι εμπνευσμένο από το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη "το κρυφό σχολειό".
Στείλτε μας τις ιδέες σας και τις δημιουργίες σας. Τα σχόλιά σας θα ήταν πολύ ωφέλιμα για τις δημιουργίες μας. 
Μην διστάζετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.

Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017

Βρες ποιος ξύπνησε


Η κυρία Βερενίκη έδειξε στα παιδιά το νέο εργαλείο, που θα είχαν στην τάξη τους, ήταν μια φωτογραφική μηχανή.

Κυρία Βερενίκη: Η μηχανή αυτή θα μας βοηθήσει να αποτυπώσουμε στιγμές από την ζωή μας εδώ και στην συνέχεια και να τις θυμόμαστε, αλλά και να βλέπουμε τι άλλαξε στην πάροδο του χρόνου.
Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και άρχισαν να στέκονται μπροστά στην κάμερα για φωτογραφίες.
Κυρία Βερενίκη: Όχι παιδιά μου, δεν είναι αυτή η δουλειά της μηχανής μας, θα μας αποτυπώσει φίλους από την αυλή.
Τα παιδιά βγήκαν στην αυλή. Το παιχνίδι που έπαιζαν ήταν: «Βρες ποιος ξύπνησε».

Όποιος έβρισκε κάτι στην αυλή, που είχε ξυπνήσει με τον ερχομό της άνοιξης, έπρεπε να πάει στην Κυρία Βερενίκη και αμέσως να το φωτογραφίσουν.
Τα παιδιά ξεχύθηκαν στην αυλή και άρχισαν να εξερευνούν, δεν άργησαν να φέρουν στο φως τις ανακαλύψεις τους.




Πέτρος: Εδώ, είδα ένα πράσινο χορταράκι!

Η φωτογραφία βγήκε και ο Πέτρος πήγε δίπλα στην Πηνελόπη.
Πέτρος: Βρήκες κάτι;
Πηνελόπη: Κοίτα αυτά τα ματάκια στο δέντρο έχουν φουσκώσει.
Πέτρος: Κοίτα ένα μικρό ροζ φυλλαράκι
Πηνελόπη: Κυρία ένα λουλουδάκι στο δέντρο!





Μάρκος: Ένα μικρό μερμηγκάκι βγήκε από την φωλιά του!
Τα παιδιά είχαν κι από μια ανακάλυψη να ανακοινώσουν. Την φωτογράφησαν και μπήκαν στην τάξη.

Όταν οι φωτογραφίες τυπώθηκαν, με την βοήθεια του μπαμπά της Φιλιώς που είχε ένα κατάστημα με εκτυπώσεις, κάθε παιδί πήρε την δική του ανακάλυψη.
Η κυρία Βερενίκη τις πέρασε από το μηχάνημα του πλαστικοποιητή κι έτσι δεν θα χαλούσαν αν έπεφτε πάνω τους , κατά λάθος, νερό ή κάτι άλλο.


Κυρία Βερενίκη: Όπως έχουμε παιδιά τις δικές μας φωτογραφίες, που μας δείχνουν πως μεγαλώνουμε, έτσι έχουμε και τις φωτογραφίες της οικογένειας της φύσης.
Κάθε παιδί μίλησε για την δική του φωτογραφία.

Κυρία Βερενίκη: Ελάτε να φτιάξουμε ένα κολιέ ώστε να μπορούμε σε λίγο να ξαναβγούμε στην αυλή να δούμε πως μεγάλωσαν οι φίλοι μας.

Τα παιδιά την δεύτερη φορά που βγήκαν στην αυλή μετά από μια εβδομάδα έβρισκαν το αντικείμενο της φωτογραφίας τους και φώναζαν τους φίλους τους.
Νικόλας: Παιδιά ελάτε να δείτε πως μεγάλωσε το λουλούδι μου! Δείτε πως ήταν στην αρχή και κοιτάξτε πως είναι τώρα!
Όλοι περιέγραφαν τα λουλούδια, τα φύλλα, τα έντομα, τα πουλιά και μιλούσαν για τα συναισθήματά τους.
Η Κυρία Βερενίκη πήρε όλες τις φωτογραφίες και τα παιδιά ζωγράφισαν εικόνες από τους φίλους τους της φύσης.
Άρχισαν να κάνουν συγκρίσεις σε τι άλλαξε και τι έμεινε το ίδιο.



Εκπαιδευτικοί στόχοι: 

Τα παιδιά έρχονται σε επαφή με την φύση. Χρησιμοποιούν την τεχνολογία για την έρευνα. Κάνουν συγκρίσεις. Μαθαίνουν τις έννοιες του χρόνου. Οι γονείς συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία προσφέροντας υπηρεσίες ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της μάθησης. Μάθηση μέσα από την ανακάλυψη. Η δραστηριότητα προσφέρετε για τις εκπαιδευτικές μονάδες που είναι κοντά σε φυσικό περιβάλλον βέβαια οι εκπλήξεις υπάρχουν στις πόλεις που μέσα από το τσιμέντο ξεπετάγονται μικρά πράσινα φυτά.



Θα ήταν πολύ χρήσιμο για εμάς να μας στέλνατε κάποιες από τις φωτογραφίες που τραβήξατε με τα παιδιά αν υλοποιήσατε την ιδέα. Τα σχόλιά σας μας βοηθούν να γινόμαστε καλύτεροι. Κάθε ιδέα σας είναι ευπρόσδεκτη.

Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Η χρήση της κούκλας.

         Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εισάγουμε ένα θέμα στην σχολική τάξη. Ένας από τους καλύτερους είναι: μια κούκλα. Κατά την διάρκ...