Οι δικές μας δαχτυλομπογιές

Ελάτε να φτιάξουμε μια ζωγραφιά με την δική μας δαχτυλομπογιά. Στην συνέχεια μπορούμε να την κάνουμε και σε πολλά αντίγραφα ώστε να την μοιράσουμε στους φίλους μας.

Θα χρειαστούμε

Εφημερίδες για να μην λερώσουμε τις επιφάνειες

Κόλλα ατλακόλ

Χρωματιστή μπογιά σε σκόνη ή σε υγρή μορφή (τέμπερα ή κάτι άλλο)

Χαρτί πάνω στο οποίο θα ζωγραφίζουμε

Πως θα το φτιάξουμε

Ανακατεύουμε το χρώμα με την κόλλα έτσι ώστε να δημιουργήσουμε την δαχτυλομπογιά

Στην συνέχεια το απλώνουμε πάνω στην επιφάνεια  του χαρτιού.

Μπορούμε να απλώσουμε δύο και τρία χρώματα αν θέλουμε

Με το δάχτυλό μας ζωγραφίζουμε αυτό που θέλουμε

Στην συνέχεια πατάμε ένα χαρτί πάνω στην ζωγραφιά ώστε να κάνουμε το τύπωμα.

Δείτε πόσα σχέδια μπορούμε να κάνουμε!

Κι αν με φάει ο δράκος;

Ο φόβος είναι πολύ συχνό φαινόμενο που παρατηρείται στην ανάπτυξη  των  παιδιών. Όλα σχεδόν έχουν μια φοβική εμπειρία σε κάποια στιγμή της ανάπτυξής τους. Είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που βοηθά την ανάπτυξη προσαρμοστικών μηχανισμών για κάποιο πιθανό κίνδυνο.

Αν ο ανθρώπινος οργανισμός δεν επαγρυπνούσε στους κινδύνους τότε μάλλον δεν θα μπορούσε να επιβιώσει μέχρι σήμερα. Ο φόβος μας χτυπάει το καμπανάκι να αντιδράσουμε με « πάλη ή διαφυγή» (fight or flight)

Σχετικά με την παιδική ηλικία το αντικείμενο του φόβου αλλάζει μέρα με την μέρα χρόνο με τον χρόνο.

Ποιος είναι τελικά ο «δράκος» για τα παιδιά;

Ο φόβος προς τα ξένα πρόσωπα και το άγχος του αποχωρισμού. Οι δύο αυτές μορφές φοβικής συμπεριφοράς αποτελούν χαρακτηριστικότατα παραδείγματα φόβων της βρεφικής και νηπιακής ηλικίας. Εδώ μπορούμε να προσθέσουμε και τον φόβο για την απώλεια ενός από τους γονείς. Ασυνείδητα το παιδί προσκολλημένο σε έναν από τους δύο γονείς φοβάται την ίδια του την επιθυμία να «βγάλει» από την μέση τον άλλο γονιό. Είναι το γνωστό οιδιπόδειο σύμπλεγμα για τα αγόρια ή το σύμπλεγμα της Ηλέκτρας για τα κορίτσια κατά τον Freud. Σ  αυτό το σημείο οι γονείς θα ενημερώσουν το παιδί ότι είναι δίπλα του για να το βοηθούν και να το προστατεύουν και πως δεν θα το αφήσουν ποτέ να βρεθεί σε κίνδυνο.Όταν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο από την οικογένεια πεθάνει ακόμη και ζωάκι που έχουν σπίτι ο γονιός οφείλει να σεβαστεί τα συναισθήματα και τους φόβους που θα προκαλέσει το γεγονός αυτό στο παιδί.

Τα  παιδιά της προσχολικής ηλικίας συνήθως φοβούνται μη ρεαλιστικά  σχεδόν αδύνατα γεγονότα. Είναι η στιγμή στη ζωή τους που φοβούνται το τέρας στη ντουλάπα. Καθώς προσπαθούν να υπολογίσουν την διαφορά ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Φόβος για τα ύψη Το παιδί φοβάται μην πέσει από το παράθυρο ή από το μπαλκόνι. Ο φόβος αυτός μερικές φορές ριζώνει στην ψυχούλα του παιδιού και τον κουβαλά μαζί του και στην ενήλικη ζωή του.Αυτοί οι φόβοι αυξάνονται όσο το παιδί αρχίζει να συνειδητοποιεί τον πραγματικό κίνδυνο.

Φόβος για προσωπική αποτυχία. Αν το παιδί διακατέχεται από τον φόβο της αποτυχίας χρειάζεται περισσότερη στήριξη και αυτοπεποίθηση. Ο έπαινος και η επιβράβευση θα πρέπει να συνοδεύει τις πράξεις του.Η ενθάρρυνση των ιδιαίτερων ταλέντων και ικανοτήτων του θα το κάνουν ικανό να αποκτήσει αυτοεκτίμηση.

Φόβος για τον γιατρό. Είναι ο φόβος της «λευκής μπλούζας». Σε αυτόν τον φόβο συμβάλει και στάση των γονέων και ιδιαίτερα της μητέρας. Όταν το παιδί εκφοβίζετε: « αν δεν είσαι καλό παιδί, ο γιατρός θα σου κάνει ένεση» μοιραίο είναι να δημιουργηθεί μέσα στο μυαλό του αυτή η αρνητική εικόνα για τον γιατρό. Το ίδιο γίνεται  για τον αστυνόμο ή ακόμη και για τον δάσκαλο. Είναι εξαιρετικά λάθος η συμπεριφορά του γονιού να εκφοβίζει το παιδί με αυτά τα πρότυπα ώστε να καταφέρει την ηρεμία του μικρού.

Φόβος για τα παραμύθια. Άλλη πηγή φόβου για το παιδί είναι τα παραμύθια. Το παιδί τα ζητάει, τα ψάχνει, τα διαβάζει, αφοσιώνεται. Ζει τον φανταστικό τους κόσμο και μερικές φορές δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα φανταστικά από τα πραγματικά όντα. Από την άλλη μεριά βέβαια το παραμύθι σαν λογοτεχνική οντότητα έχει σκοπό την «παραμυθία» δηλαδή την παρηγοριά έτσι τα περισσότερα παραμυθία και κυρίως τα λαϊκά έχουν μια εξέλιξη που φέρνει την «κάθαρση» στο παιδί. Τελειώνουν με την δικαίωση του ήρωα και φέρνουν ηρεμία στις ψυχές των ακροατών.

Πως θα πολεμήσουμε τελικά τον δράκο;Δραστηριότητες. 

Η κούκλα των συναισθημάτων μπορεί σε αυτό το σημείο να μας φανεί πολύ χρήσιμη. Παίζουμε με το παιδί την στιγμή της αλήθειας και φοράμε στην κούκλα το συναίσθημα που μα κυριεύει εκείνη την στιγμή. Είναι πολύ καλό που τα συναισθήματα που νιώθει το παιδί μεταφέρονται στην κούκλα έτσι το παιδί δεν θα διστάσει να τα εκφράσει αφού εκείνη την στιγμή δεν μιλά το ίδιο αλλά η κούκλα.

Αν η κούκλα φορέσει το πρόσωπο του φόβου μπορούμε να παίξουμε το παιχνίδι του ναι και του όχι.

Φοβάται ο Γιάννης το σκοτάδι; Το παιδί μέσα από την κούκλα μιλάει και μας εμπιστεύεται τους φόβους του.

Το αγγελάκι μου.

Μιλάμε με τα παιδιά για την παρουσία των αγγέλων στην ζωή μας Διαβάζουμε σχετικά βιβλία.

Φτιάχνουμε με απλά υλικά τον δικό μας άγγελο που θα είναι πάντα κοντά μας σε κάθε περίσταση. Ο άγγελος μου με βοηθά να ξεπεράσω τους φόβους μου.

Περισσότερες πληροφορίες για τον φόβο δείτε στα site:

www.synergazomai.gr  

www.paidiatros.com

www.junior.gr

www.psychiatrosonline.gr

Η κούκλας της τάξης - η κούκλα των συναισθημάτων

κούκλα τάξης

κοριτσάκι

Η κούκλα τάξης αποτελεί ένα άριστο εργαλείο για την σχολική δραστηριότητα. Ειδικά τις πρώτες μέρες που είναι  ημέρες ένταξης των μικρών μαθητών στην σχολική τάξη. Τούτες οι κούκλες είναι γαντόκουκλες έχουν εύκολη κίνηση με όλο το σώμα. Το χέρι μας μπαίνει στην εσοχή στο πίσω μέρος του σώματος της κούκλας και το άλλο χέρι κινεί το χέρι της κούκλας. Με αυτό τον τρόπο το παιδί εκφράζεται και κινείται μαζί με την κούκλα  χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.

κίνηση με το χέρι

Είναι φτιαγμένες από ύφασμα, απαλές στην αφή και εύκολες στο παιχνίδι. Το ύψος του είναι περίπου 80-90 εκατοστά. Θα είναι η συντροφιά μας όλη την σχολική χρονιά.

Με αυτόν τον τρόπο το παιδί έχει την δυνατότητα να κινηθεί θεατρικά στον κόσμο της φαντασίας και να παίξει ρόλους που δεν θα μπορούσε στην πραγματικότητα να το κάνει. Ιδιαίτερα είναι χρήσιμη η κούκλα για τα παιδιά που έχουν δυσκολία στον λόγο και στην έκθεση του εαυτού τους στο ευρύ κοινό.

Μερικές φορές όμως υπάρχει αποστασιοποίηση και το παιδί στέκεται θεατής στην εξέλιξη του θεατρικού παιχνιδιού – θεάτρου της κούκλας. Έτσι μαθαίνει να ξεχωρίζει την φαντασία από την πραγματικότητα.

Με την κούκλα το παιδί μπορεί ακόμη να εκφράσει και τα πιο μύχια συναισθήματά του που με κάποιον άλλο τρόπο δεν θα μπορούσε φοβούμενο την αντιμετώπιση από τους άλλους.

γοργόνα

κοκκινοσκουφίτσα

Ειδικά για αυτόν τον τομέα έχουμε να προτείνουμε τις κούκλες των συναισθημάτων. Πρόκειται για κούκλες που αλλάζουν το πρόσωπο τους ανάλογα με το συναίσθημα που νιώθει το παιδί την εκάστοτε στιγμή.

Οι κούκλες αυτές προορίζονται καθαρά για  εκπαιδευτική χρήση.

συναισθηματικούλα

Είναι γνωστό πως η κούκλα του κουκλοθεάτρου δεν μπορεί να αλλάξει το συναίσθημά της. Ο κακός είναι πάντα κακός, ο καλός είναι πάντα καλός. Αυτό μας εξυπηρετεί στον βαθμό των ρόλων που παίρνουν οι άνθρωποι στην ζωή έτσι ώστε μπαίνουν διακριτά όρια ανάμεσα στην συμπεριφορά του καθενός.

Στην περίπτωση όμως της συναισθηματικής αγωγής θεμιτό είναι το ίδιο παιδί να έχει διάφορα συναισθήματα έτσι μπορεί να τα εκφράσει και μέσω της κούκλας.

φόβος

λύπη

Η κούκλα αυτή έχει 4 αποσπώμενα προσωπάκια ένα για κάθε συναίσθημα: χαρά, λύπη, θυμός και φόβος. Ανάλογα με την συναισθηματική κατάσταση του παιδιού μπορεί να τοποθετήσει στο κενό πρόσωπο της κούκλας το συναίσθημα και στην συνέχεια να αιτιολογήσει την επιλογή του ώστε να διευθετηθεί κάποια σύγκρουση μέσα στην τάξη.

τσαντούλα αποθήκευσης

Η κούκλα αυτή είναι πολύτιμο εργαλείο στα πλαίσια της συναισθηματικής αγωγής η οποία αποτελεί και ξεχωριστή δραστηριότητα πλέον στο αναλυτικό πρόγραμμα.

Οι κούκλες αυτές διατίθενται σε δύο χαρακτήρες αγόρι και κορίτσι.

Πως θα τις αποκτήσετε:

Μπορείτε πολύ εύκολα να κάνετε δικές σας τις κούκλες που προαναφέραμε απλά στέλνοντας ένα email στο kouklam90@yahoo.gr

Η τιμή τους ανέρχεται στα 10 ευρώ για την γαντόκουκλα κούκλα τάξης

και 12 ευρώ για την κούκλα τάξης των συναισθημάτων.

 Φτιαγμένες με μεράκι και αγάπη για τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς θα σταθούν δίπλα σας όλη την σχολική χρονιά.

Περιμένουμε με πολύ χαρά τις ιδέες σας για κατασκευή κούκλων- χαρακτήρων έτσι ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε μορφή στα σχέδιά σας.

Κοσμάς Ο Αιτωλός

Καλημέρα καλή Κυριακή. 
Γιορτάζει σήμερα ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Μεγάλη μορφή στην ορθοδοξία και στον Ελληνισμό. Έλεγε:
....ο Θεός χρειάζεται στρώμα διά να καθήση . Ποίον δε είναι; Η αγάπη. Ας έχωμεν λοιπόν και ημείς την αγάπη εις τον Θεόν και εις τους αδελφούς μας και τότε έρχεται ο Θεός μας και μας χαροποιεί, και μας φυτεύει εις την καρδίαν μας την ζωήν την αιώνιον, και περνούμεν και εδώ καλά και πηγαίνουμεν και εις τον παράδεισον να ευφραινώμεθα πάντοτε.

Σαν Παραμύθι- Ο Πενταμπελάς

Ο Πενταμπελάς, είναι ένας φτωχός αγρότης με ένα μικρό κτηματάκι, που έχει όλα κι όλα πέντε αμπελάκια. Κάθε πρωί, τα σκαλίζει, τα ποτίζει και περιμένει όλο χαρά, να του δώσουν ζουμερά σταφύλια.

Στο δάσος, πέρα απ το αμπέλι, τριγυρνούσε μια πονηρή αλεπού. Όταν η αλεπού μυρίστηκε τα σταφύλια, δεν χάνει καιρό πάει μια και δύό στο αμπέλι του Πενταμπελά κι αρχίζει να δοκιμάζει τα σταφύλια.

Το άλλο πρωί βλέπει ο καημένος ο νοικοκύρης την καταστροφή και δεν ήξερε τι να κάνει, τραβούσε τα μαλλιά του. Πέντε σταφυλάκια είχε όλα κι όλα και του τα έφαγε η αλεπού! Τι να κάνει, παραφυλάει και ένα βράδυ εκεί που η πονηρή ερχόταν να φάει και τα υπόλοιπα σταφύλια, τσαακ, την τσακώνει και την κρατά από την ουρά.

-Τι είναι αυτό που μου έκανες κυρά Μάρω; Πέντε σταφυλάκια είχα όλα κι όλα κι εσύ πήγες και τα έφαγες;

-Συγχώρα με, αφέντη Πενταμπελά μου και δεν θα το ξανακάνω;

-Τι δεν θα το ξανακάνεις; Εδώ μου κατέστρεψες το βιός μου, πάνε τα σταφυλάκια μου, θα σου κόψω την ουρά.

-Μα καλέ μου Πενταμπελά, σου βαστάει η ψυχή να με αφήσεις έτσι κολοβή;

-Και βέβαια μου βαστάει η ψυχή, αφού κι εσύ δεν με λυπήθηκες και μου έφαγες τα σταφύλια.

-Σε παρακαλώ μην μου κάνεις κακό κι εγώ θα σε κάνω γαμπρό του βασιλιά.

-Είσαι στα καλά σου κυρα Μάρω; Θα με παντρέψεις με την κόρη του βασιλιά, εμένα που δεν έχω στον ήλιο μοίρα;

-Τι σε νοιάζει εσένα; Θα σε παντρέψω, αρκεί να μου αφήσεις την ουρά.

Ο Πενταμπελάς με τα πολλά με τα λίγα, την άφησε την αλεπού κι εκείνη έτρεξε στην αυλή του βασιλιά. Σαν την είδαν οι φρουροί την έδιωχναν, αλλά εκείνη ήθελε να δει ντε και καλά τον βασιλιά

-Αφήστε με να μπω στο παλάτι, θέλω να δω τον βασιλιά, με στέλνει ο αφέντης μου ο Πενταμπελάς.

-Μπα σε καλό σου, αλεπού, μεγάλος μπελάς είσαι, φύγε από εδώ γρήγορα, εδώ είναι παλάτι δεν μπορούν να κυκλοφορούν αλεπούδες.

-Μα θέλω να δω τον βασιλιά, σε παρακαλώ, άφησέ με με στέλνει ο Πενταμπελάς.

-Ποιος είναι πάλι αυτός ο Πενταμπελάς;

-Δεν ξέρεις τον αφέντη τον Πενταμπελά, με την τεράστια περιουσία με αμπέλια και χωράφια, κοπάδια και πύργους;

-Μου λες ψέματα αλεπού και καλά θα κάνεις να φύγεις από εδώ.

-Δεν φεύγω αν δεν δω τον βασιλιά.

Ο βασιλιά άκουσε την φασαρία και βγήκε στο μπαλκόνι του.

-Μα τι συμβαίνει επιτέλους, τι γίνετε κάτω στην αυλή; Γιατί δημιουργήθηκε τόση φασαρία;

-Βασιλιά μου εδώ είναι μια αλεπού και θέλει να σου μιλήσει. Την στέλνει λέει ο αφέντης ο Πενταμπελάς.

-Πενταμπελάς; Απόρησε ο Βασιλιάς

-Βεβαίως βασιλιά μου ο αφέντης, που έχει τα αμέτρητα τα χτήματα και τα αμπέλια, τα πολλά κάτω στον κάμπο, Φώναξε η αλεπού.

Ο Βασιλιάς μάλλον χάζι ήθελε να κάνει με την αλεπού την έβαλε στο παλάτι του.

-Για πες μου κυρα Μάρω, τι σε πρόσταξε ο αφέντης σου;

-Να βασιλιά μου, όπως γνωρίζεις ο αφέντης μου είναι πολύ πλούσιος. Να φανταστείς πως για τα  χρυσά μας τα νομίσματα, έχουμε μια ειδική μηχανή και τα μετράμε κάθε βράδυ. Προχτές λοιπόν που γύρισε από το μακρινό του ταξίδι στις Ινδίες,  βάλαμε κάτω την μηχανή και αρχίσαμε να μετράμε, αλλά κάποια στιγμή η μηχανή έκανε γκραγκαγρούγκ γκραγκακρούγκ και έσπασε! Και είχαμε μείνει στην μέση. Τι να κάνουμε τώρα, πώς να μετρήσουμε τα μυριάδες μυριάδων χρυσά νομίσματα που έχουμε;

Γιαυτό βασιλιά μου, ήρθα με όλο το θάρρος στην αφεντιά σου να μας δανείσεις την δικιά σας την μηχανή, να κάνουμε λίγο την δουλειά μας και να την ξαναφέρουμε.

-Ωραία κυρα Μαριώ, γέλασε ο βασιλιάς θα σου την δανείσω την μηχανή μας, αλλά να μας την ξαναγυρίσεις .

-Μα και βέβαια Βασιλιά μου. Σε ευχαριστώ και σε χαιρετώ.

Φεύγει η αλεπού από το παλάτι και γυρίζει στο σπίτι του Πενταμπελά. Αυτός την περίμενε με αγωνία.

-Άντε κυρα Μαριώ τι έγινε;

-Μην ανησυχείς Πανταμπελά μου, μην ανησυχείς, όλα πάνε ρολόι εσύ σε λίγο θα είσαι ο γαμπρός του βασιλιά.

-Με κοροϊδεύεις κυρα Μάρω; Θα σου κόψω την ουρά.

-Έλα σε παρακαλώ, άσε τα αστεία, γιατί έχω σοβαρή δουλειά να κάνω.

Η αλεπού έφυγε και πάλι και μια και δύό τρέχει πάλι στην αυλή του βασιλιά. Την βλέπουν οι φρουροί και προσπαθούν να την διώξουν.

-Αφήστε με, να δω τον βασιλιά ,με στέλνει ο αφέντης μου Πενταμπελάς.

-Κυρά Μαριώ πολύ έξυπνη είσαι, σε ποιόν τα λες αυτά, γρήγορα φύγε από εδώ.

-Δεν φεύγω, αν δεν δω τον βασιλιά!

-Φύγε σου, λέμε με το καλό.

-Όχι δεν φεύγω !

Φασαρία κακό κάτω στη αυλή του βασιλιά, βγαίνει πάλι ο Βασιλιάς στο μπαλκόνι του.

-Τι συμβαίνει, πάλι στην αυλή και γίνετε τόση φασαρία;

-Να μεγαλειότατε είναι πάλι αυτή η αλεπού εδώ και θέλει να σε δει.

Να περάσει;

Η αλεπού περνά πάνω στον Βασιλιά και του λέει το και το.

-Βασιλιά μου έχουμε κι άλλο πρόβλημα με τον αφέντη μου τον Πενταμπελά!

-Τι συμβαίνει καλή μου κυρα Μάρω;

-Να χτες, αρχίσαμε να μετράμε και τα αργυρά νομίσματα, που έχει ο αφέντης μου ο Πενταμπελάς και δυστυχώς μείναμε πάλι στην  μέση. Χάλασε η μηχανή μας, τι θα κάνουμε τώρα; Πως θα μετρήσουμε  τα αργυρά νομίσματά μας;

-Μην στεναχωριέσαι κυρά Μάρω, θα σου δώσω την δική μου μηχανή να κάνεις την δουλειά σου.

-Αχ άρχοντα μου για το καλό που μας έκανες, σε μένα και στον αφέντη μου τον Πενταμπελά, σε προσκαλούμε αύριο στον πύργο μας, για να σας κάνουμε το τραπέζι, σε σένα και στην θυγατέρα σου.

-Μετά χαράς θα έρθω κυρά Μαριώ, γιατί θέλω πολύ να δω από κοντά τον αφέντη τον Πενταμπελά, έχω ακούσει τόσο για αυτόν από εσένα και τώρα ήρθε η ώρα, να τον γνωρίσω και από κοντά.

-Μεγάλη μας χαρά Βασιλιά μου, θα σας περιμένουμε.

Η αλεπού έτρεξε, έτρεξε και έφτασε στον πύργο του κάμπου. Στον δρόμο που περνούσε συναντούσε διάφορους χωριάτες, που δουλεύανε στα χωράφια.

-Ε !καλοί άνθρωποι, άμα περάσει από εδώ ο Βασιλιάς, να πείτε πως τούτα τα χωράφια, είναι του αφέντη του Πενπαμπελά.

Παρακάτω συνάντησε βοσκούς, που έβοσκαν κοπάδια με πολλά ζώα.

-Ε νοικοκυραίοι! άμα περάσει ο βασιλιάς από εδώ και σας ρωτήσει τίνος είναι αυτά τα κοπάδια, να απαντήσετε του αφέντη του Πενταμπελά.

Τρέχοντας, τρέχοντας έφτασε και στην πόρτα του πύργου. Ο πύργος αυτός ανήκε σε έναν φοβερό μάγο που εκείνη την ώρα έκανε τα μαγικά του.

-Και τώρα θα μεταμορφωθώ σε κουνούπι!

-Ζζζζζζ ωραία πιάνει το κόλπο μου.

Επ ποιος είναι στον πύργο μου;

-Εγώ αφέντη μάγε μου, η κυρά Μάρω η αλεπού. Έμαθα πως είσαι πολύ καλός μάγος και ήρθα να σε θαυμάσω, για δείξε μου το ξέρεις να κάνεις;

-Α καλή μου αλεπουδίτσα, γνωρίζω πολύ καλά την μαγική τέχνη και μπορώ να μεταμορφωθώ σε ότι ζώο θελήσω.

-Μπορείς να γίνεις ένα φοβερό λιοντάρι ας πούμε;

-Μα και βέβαια, είπε ο μάγος και ευθύς έγινε ένα τρομερό λιοντάρι, που έτρεχε πάνω κάτω και βρηχιόταν, μέχρι που η αλεπού ζάρωσε  σε μια γωνιά και δεν κουνιόταν καθόλου.

-Μπράβο, μπράβο! πολύ ωραίο το λιοντάρι, τώρα όμως δεν θα μπορείς να γίνεις κάτι πολύ μικρό.

-Μικρό, μα και βέβαια μπορώ να γίνω. Ας πούμε ένα ποντίκι.

Και στην στιγμή ο μάγος μεταμορφώθηκε σε ποντίκι, η αλεπού το κυνήγησε και το έχωσε σε μια τρύπα στον τοίχο, έβαλε και μια πέτρα μπροστά και ο μάγος ήταν  αδύνατον να εμφανιστεί ξανά.

Ωραία τώρα ήρθε η ώρα να τελειώσω το σχέδιό μου είπε η Κυρα Μάρω και έτρεξε να βρει τον Πενταμπελά.

Ο Βασιλιάς πήρε την θυγατέρα του και ξεκίνησαν για τον πύργο, στον δρόμο συναντούν του χωρικούς που θέριζαν τα χωράφια.

-Κοίτα πατέρα! πόσα πολλά χωράφια! Τίνος να είναι άραγε;

-Για να ρωτήσουμε κόρη μου.

-Του αφέντη Πενταμπελά είναι ,απάντησαν οι χωρικοί

-Πολύ πλούσιος, φαίνεται ο αφέντης Πενταμπελάς, απάντησε η βασιλοπούλα.

Πιο κάτω συνάντησαν πολλά κοπάδια  με ζώα.

-Πατέρα τίνος να είναι όλα τούτα τα κοπάδια, ρώτησε πάλι η βασιλοπούλα.

-Να ρωτήσουμε τους χωρικούς, κόρη μου.

-Τίνος είναι αυτά τα κοπάδια; Ρωτά ο βασιλιάς.

-Του αφέντη Πενταμπελά, απάντησαν με ένα στόμα οι χωρικοί.

Έφτασαν και στον πύργο! Τους περίμενε η αλεπού και τους οδήγησε στο σαλόνι.

-Μα που είναι ο αφέντης Πενταμπελάς, αναρωτήθηκε ο βασιλιάς, να τον γνωρίσουμε επιτέλους.

-Έλα έξω Πενταμπελά, φωνάζει η αλεπού.

Και βγαίνει ο Πενταμπελας, με τα ρούχα του τα χωριάτικα το καπέλο και ξαφνιάζετε ο βασιλιάς.

-Μα πως είναι έτσι ο Πενταμπελας, ένας απλός χωρικός;

-Έτσι είναι βασιλιά μου, αφού έχει πολλά χρήματα και χωράφια και κοπάδια και πύργο ολάκερο, δεν θέλει να φοράει τα χρυσά και τα ασήμια.

-Πατέρα μπράβο, αν και έχει τόσα πλούτη, είναι απλός. Αυτόν τον άντρα θα ήθελα να παντρευτώ, είπε και η βασιλοπούλα.

-Αλεπού και Πενταμπελά, θα θέλαμε να σας κάνουμε μια πρόταση, τώρα που είμαστε όλοι εδώ στο τραπέζι.

Θα ήθελες Πενταμπελά να παντρευτείς την κόρη μου;

-Ναι βασιλιά μου, θα ήθελα, να την κάνω ευτυχισμένη, για όλη της την ζωή.

-Ωραία παιδιά μου, ας γίνουν οι βασιλικοί γάμου και θα είναι καλεσμένοι όλοι οι χωρικοί.

Χόρεψαν τραγούδησαν μέχρι το πρωί. Όταν τελείωσε ο χορός, τελείωσε και το γλέντι, σηκώνετε η αλεπού και σκεφτόταν

-Τι να γίνει από δω και πέρα; που ο Πενταμπελάς παντρεύτηκε την βασιλοπούλα και τακτοποιήθηκε για όλη του την ζωή. Θα με σκέφτεται καθόλου ή θα με πετάξει στον δρόμο.

Στάσου να του κάνω ένα κόλπο. Θα κάνω την ψόφια, για να δω τι θα κάνει.

Καμώνεται λοιπόν η αλεπού την ψόφια και πέφτει στην αυλή του παλατιού. Την βλέπει ο Πενταμπελάς και τρέχει.

-Μπα τι να έπαθε η αλεπού, μια χαρά ήταν στο γλέντι.

-Κυρά Μάρω, την σκουντάει, κυρα Μάρω.

Μπα δεν μιλάει, δεν κουνιέται, μάλλον θα ψόφησε ας την ρίξω κι εγώ στην χωματερή, τι ανάγκη έχω τώρα, βασιλιάς είμαι!

-Τι είπες βρε αχάριστε; Φωνάζει η αλεπού και σηκώνετε πάνω ολόγερη

Τι είπες; Εγώ που σου έκανα τόσα καλά;

-Κυρα Μαριώ μου συγνώμη δεν ήθελα να σου κάνω τίποτα, έτσι το είπα.

-Να προσέχεις Πενταμπελά γιατί σε όσους σου κάνουν το καλό, δεν είσαι αχάριστος, τους κάνεις κι εσύ το καλό.

-Ναι κυρα Μαριώ μου σωστά τα λες θα σου φτιάξω κι εγώ ένα σπιτάκι να έχεις όλα τα καλά και να μένεις για πάντα μαζί μας.

Κι έτσι ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Ψαράκια στον αφρό

Ελάτε να φτιάξουμε με πολύ απλά υλικά ψαράκια, έτσι για να αποχαιρετήσουμε το καλοκαιράκι που φεύγει σιγά σιγά.


Μπορούμε να φτιάξουμε τις κατασκευές αυτές μαζί με τα παιδιά, αυτό εξ άλλου έχει αξία και στην συνέχεια να διακοσμήσουμε το παιδικό δωμάτιο.
Να γνωρίζουμε πως ότι φτιάχνουν τα παιδιά με τα χέρια τους έχει μεγάλη αξία και τα βοηθά στην αυτοεκτίμηση.

Προχωράμε στην κατασκευή μας.

Θα χρειαστούμε:
Χάρτινα πιάτα
κόλλα
ματάκια 
χαρτιά πολύχρωμα ή χαρτιά από περιοδικά εφημερίδες κλπ
γκοφρέ χαρτί 
ψαλίδι (για τα παιδάκια που δεν μπορούν ακόμη να χειριστούν το ψαλίδι μπορούμε να τα βοηθήσουμε ή να κόβουν με το χεράκι τους τα χαρτιά)

 κατασκευή

κόβουμε ένα τρίγωνο από το πιατάκι το οποίο θα το κολλήσουμε στο πίσω μέρος του σαν ουρά στην συνέχεια αφήνουμε την φαντασία μας ελεύθερη και κολλά τα χαρτιά όπως εμείς θέλουμε έτσι ώστε να δημιουργήσουμε το δικό μας φανταστικό ψαράκι.

Αν χρησιμοποιήσουμε στρόγγυλες μπάλες και κολλήσουμε επάνω χαρτιά γκοφρέ θα φτιάξουμε τα υπέροχα ψάρια του μακρινού ωκεανού. Τα ψαράκια αυτά μπορούν ακόμη να αποτελέσουν διακόσμηση για το πάρτι μας.

Το Παιδικό σχέδιο: ανίχνευση και εξήγηση

Η μικρή Ελένη, φέρνει περήφανη στην μητέρα της την ζωγραφιά, που μόλις έχει τελειώσει. Η μητέρα την κοιτάζει και της λέει, αρκετά ευγενικά,

-πάλι μουτσούρες έκανες Ελενίτσα;

 Η Ελενίτσα μόλις τριών χρονών δεν μπορεί να καταλάβει στον κόσμο των μεγάλων τι είναι η μουτσούρα και τι το αποδεκτό σχέδιο. Θα πρέπει να σκύψουμε με μεγαλύτερη ευαισθησία και γνώση πάνω στο σχέδιο που αποτυπώνει το παιδί μας στο χαρτί και να προσπαθήσουμε μέσα από τους κύκλους, τις γραμμές και τα συγκεχυμένα πολλές φορές σχέδια να καταλάβουμε την ψυχούλα του. 

Για το παιδί η εικαστική δημιουργία αποτελεί μια διεργασία που συνενώνει διαφορετικές εμπειρίες προκειμένου να γεννηθεί κάτι καινούριο, προσωπικό και μοναδικό. Στα σχέδια των παιδιών συνυπάρχουν τόσα πολλά διαφορετικά στοιχεία και εμπειρίες,  έτσι δεν είναι ποτέ δυνατόν να τα ερμηνεύεις με την πρώτη ματιά.

Ο καθρέπτης της παιδικής  ψυχής είναι και το παιδικό σχέδιο καθώς και το συμβολικό παιχνίδι.  

Μέσα από τις γραμμές μπορούμε να αναγνωρίσουμε σαν γονείς και σαν παιδαγωγοί αν κάτι απασχολεί το παιδί. Τα χρώματα επίσης που χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει μια ζωγραφιά καθορίζουν την ψυχική του κατάσταση.

Όταν η μικρή Μαρία ξεκίνησε να ζωγραφίζει με μαύρο χρώμα τον ήλιο ήταν η εποχή που η γιαγιά της είχε ταξιδέψει στον ουρανό.

Η Κάσι ένα εξάχρονο κορίτσι που ανησυχούσε γιατί η μητέρα του έκανε χρήση ναρκωτικών ζωγράφιζε μια σπηλιά με νυχτερίδες κρεμασμένες στους τοίχους. Με αυτόν τον τρόπο η μικρή εξωτερίκευε το νυχτερινό της τρόμο για το επικίνδυνο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούσε η μητέρα της.

Τι είναι όμως αυτό που κινητοποιεί το παιδί να ζωγραφίσει κάτι στο λευκό χαρτί;

 Πρώτα η μνήμη. Κάτι που θυμάται από τα παιχνίδια του, από την ζωή στο σχολείο ή κάτι που του έκανε εντύπωση. Μερικοί μαθητές που παρακολουθούσαν παραστάσεις μας ζωγράφιζαν στο χαρτί πολλές λεπτομέρειες ακόμη και την έκφραση του προσώπου που είχαν οι κούκλες.

Η φαντασία είναι ένα όχημα που ταξιδεύει το παιδί σε κόσμους άλλους, που αυτοί πολλές φορές αποτυπώνονται στο χαρτί και παίρνουν πραγματική μορφή.

Αλλά και σκηνές της πραγματικότητας μπορούν επίσης να αποτελέσουν θέματα της παιδικής ζωγραφικής.

Μερικά παιδιά στέκονται μπροστά το τραπέζι δραστηριοτήτων και δεν ενεργοποιούνται στον βαθμό που κάνουν άλλα. 

Τι μπορεί να συμβαίνει;

Φοβούνται απλά την αποτυχία και την απόρριψη από το μέρος του ενήλικα όταν προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι χωρίς οδηγίες ή βοήθεια. 

Ορισμένοι θεωρητικοί εκφράζουν επίσης την ανησυχία ότι η ενασχόληση των παιδιών με την τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχει μειώσει την ικανότητα τους να επιδεικνύουν την φαντασία και την ευρυματικότητα τους μέσω της τέχνης.